คนเราเกิดมาชาติหนึ่ง ถ้ารู้จักแต่การทำมาหากินเลี้ยงร่างกายกันอย่างเดียว ไม่รู้จักแสวงหาธรรมะมาเลี้ยงจิตใจให้สะอาด สว่าง สงบ กันบ้างแล้ว การเกิดก็จะเป็นการเกิดเพื่อมาทนทรมาน ติดคุกตะรางในทางวิญญาณชนิดหนึ่งไปจนตาย
วัยเด็ก ก็มีความสุขไปทางหนึ่ง วัยหนุ่มสาว ก็มีความเพลิดเพลินไปอย่างหนึ่ง วัยกลางคน ก็มีความพอใจไปอย่างหนึ่ง วัยแก่เฒ่าชรา ก็ต้องมีความสงบเย็นไปอีกอย่างหนึ่ง ไม่มีทางจะสับเปลี่ยนหรือเหมือนกันได้ เพราะธรรมชาติบังคับไว้อย่างตายตัว ทำอย่างไรคนเราจึงจะได้ความสุขไปทุกวัย หรืออย่างน้อยให้เอาตัวรอดให้ได้ในวัยสุดท้าย นี้เป็นสิ่งที่ต้องคิดดูให้ดีที่สุด มิฉะนั้นแล้ว จะไม่ได้รับสิ่งที่ควรจะได้รับ และเสียทีที่เกิดมาเป็นมนุษย์และพบพระพุทธศาสนา
การเกิดมาเป็นมนุษย์นี้ เราเกิดมาเพื่อดับไฟกิเลส มิใช่เกิดมาเพื่อให้กิเลสเผา ถ้าเป็นฝ่ายเผากิเลส เราก็จะมีความสุขเย็น แต่ถ้ากิเลสเป็นฝ่ายเผาเรา เราก็สุกไหม้ หรือถึงกับเกรียมไปในที่สุด
ชีวิตของเรานี้เป็นยักษ์ที่โหดร้ายอยู่ในตัวชีวิตนั้นเอง มันจะถามเราว่าเกิดมาทำไม? ถ้าเราตอบไม่ได้ มันจะกินเราจนตายจากความเป็นมนุษย์ ถ้าเราตอบผิดๆ ถูกๆ มันจะตบหน้าเรา และขี่คอเราไปจนไม่มีที่สิ้นสุด แต่ถ้าเราตอบได้เพราะรู้ว่าเกิดมาทำไมจริงๆ แล้ว ยักษ์นั้นจะปักคอตัวเองตายต่อหน้าเรา ไม่มีอะไรมารบกวนเราให้มีความทุกข์ทรมานอีกต่อไป
ธรรมในสวนโมกข์ l พุทธทาสภิกขุ (น.๓)
ที่มา : Line ปันบุญ ปันธรรม
0 comments: