ความสนุกนั้นไม่ใช่ความสงบ เป็นความวุ่นวายที่หลอกลวงอย่างยิ่ง

ความสนุกนั้นไม่ใช่ความสงบ เป็นความวุ่นวายที่หลอกลวงอย่างยิ่ง

ดังนั้น เราจึงเฝ้าจอโทรทัศน์ หรือว่าไปดูมหรสพอะไร ให้มันกระตุ้น กระตุ้นให้มันดีใจอยู่เรื่อยไป. แต่คนโง่ก็พูดว่า  ไปหาความพักผ่อน ไปดูอะไรก็แล้วแต่เพื่อพักผ่อน เขาว่าอย่างนั้นเพื่อพักผ่อน หารู้ไม่ว่ามันเป็นการเพิ่มความวุ่นวายชนิดหนึ่ง ซึ่งหลอกลวงที่สุด ตรงกันข้ามที่สุด หาใช่ความพักผ่อนไม่ : เช่น จะกินเหล้าให้พักผ่อน สูบบุหรี่ให้พักผ่อน นี่มันพักผ่อนที่ตรงไหน ดูให้ดีๆ

เรื่องดีใจไม่ไช่ความพักผ่อน ไม่ใช่ความสงบสุขที่แท้จริง, มันเป็นความสุขที่หลอกสวง มันกระตุ้นความรู้สึกอย่างรุนแรง แล้วคนก็รู้สึกสบายใจ เพราะความกระตุ้นนั้น ดังนั้นเรื่องดีใจ เรื่องชนิดนี้ไม่ใช่พักผ่อน

ถ้าพักผ่อนโดยแท้จริง จิตไม่รู้สึกดีใจ ไม่รู้สึกเสียใจ เรียกว่าอยู่เหนือ เหนือดีใจ เหนือเสียใจ. แม้จะเรียกว่า balance คืออยู่ตรงกลาง ก็ยังไม่ค่อยปลอดภัย ถ้าอยู่ตรงกลาง มันไปข้างโน้นข้างนี้ได้โดยง่าย เผลอนิดเดียว ก็เอียงไปข้างใดข้างหนึ่ง: อยู่เหนือเสียเลย เหนือลิบไปเสียเลย นั่นแหละมันจะแน่นอนว่า จะไม่ถูกเบียดเบียนย่ำยีด้วยความดีใจหรือเสียใจอีกต่อไป

ไม่หลงดี บ้าดี เมาดี โดยคิดว่าเบ็นความสงบสุข, ไม่หลงบวกไม่หลงลบ, ไม่หลงให้ใครเอาลูกยอมาป้อน. เมื่อเขาให้ลูกยอ หรือเขาให้เกียรติ ขนลุกซ่าใช่ไหม ? เป็นความสงบหรืออะไร ก็ลองคิดดูเองก็แล้วกัน. มันต้องไม่เป็นอย่างนั้น ต้องชนะสิ่งเหล่านั้น นั่นแหละเขาเรียกว่า มีอตัมมยตา; ใครเอาลูกยอมาให้กิน ขนก็ไม่ลุก ก็ใช้ได้ จิตปกติอยู่เสมอ

อตัมมยตาปริทัสน์ (น.๙๓)

ธรรมโฆษณ์ l พุทธทาสภิกขุ

ที่มา : Line ปันบุญ ปันธรรม

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share