“พระผู้มีพระภาคเป็นผู้ควรแก่การขอ”
พระผู้มีพระภาคตรัสไว้แล้วว่า “ภิกษุทั้งหลาย เรานี้แล เป็นพราหมณ์ผู้ควรแก่การขอ ขวนขวายในธรรมทานตลอดเวลา ทรงไว้ซึ่งอัตภาพสุดท้ายแล้ว เป็นศัลยแพทย์ผ่าตัดกิเลสผู้เชี่ยวชาญ เธอทั้งหลายเป็นบุตรผู้เนื่องในอกของเรา คือ เกิดแต่ปาก เกิดแต่ธรรม ธรรมสร้างสรรค์ไว้ จงเป็นธรรมทายาทเถิด อย่าเป็นอามิสทายาทเลย”
ทาน ๒ อย่างนี้ คือ ๑. อามิสทาน ๒. ธรรมทาน บรรดาทาน ๒ อย่างนี้ ธรรมทานเป็นเลิศ
การจำแนก ๒ อย่างนี้ คือ ๑. การจำแนกอามิส ๒. การจำแนกธรรม บรรดาการจำแนก ๒ อย่างนี้ การจำแนกธรรมเป็นเลิศ
การอนุเคราะห์ ๒ อย่างนี้ คือ ๑. การอนุเคราะห์ด้วยอามิส ๒. การอนุเคราะห์ด้วยธรรม บรรดาการอนุเคราะห์ ๒ อย่างนี้ การอนุเคราะห์ด้วยธรรมเป็นเลิศ
การบูชายัญ ๒ อย่างนี้ คือ ๑. การบูชายัญด้วยอามิส ๒. การบูชายัญด้วยธรรม บรรดาการบูชายัญ ๒ อย่างนี้ การบูชายัญด้วยธรรมเป็นเลิศ
พระผู้มีพระภาคครั้นตรัสเนื้อความดังนี้แล้ว ได้ตรัสคาถาประพันธ์ดังนี้ว่า
“สัตว์ทั้งหลายย่อมนอบน้อมตถาคต ผู้บูชาด้วยธรรม ไม่มีความตระหนี่ อนุเคราะห์สรรพสัตว์เสมอกัน เป็นผู้ประเสริฐที่สุดในหมู่เทวดาและมนุษย์ ผู้ถึงฝั่งแห่งภพ ผู้เช่นนั้น ดังนี้.
สาระธรรมจากพราหมณธัมมยาคสูตร
พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)
20/7/64
0 comments: