การรักษาศีลจะพาเราไปสู่การหลุดพ้นได้
[ณ เชตวัน ใกล้นครสาวัตถี พระอานนท์ได้ถามพระพุทธเจ้าว่า]
อ: ภันเต การรักษาศีลนั้นทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: การรักษาศีลทำให้ไม่มีความร้อนใจจากการทำผิด (อวิปฏิสาร). อ: การไม่ร้อนใจจากการทำผิดทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: การไม่ร้อนใจจากการทำผิดทำให้ใจเบิกบาน ปลื้มใจ (ปราโมทย์).
อ: ใจที่เบิกบานทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: ใจที่เบิกบานทำให้อิ่มเอม ดื่มด่ำ (ปีติ). อ: ใจที่อิ่มเอมทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: ใจที่อิ่มเอมทำให้เกิดความสงบ (ปัสสัทธิ)
อ: ความสงบทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: ความสงบทำให้เป็นสุข. อ: ความสุขทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: ความสุขทำให้เกิดสมาธิ.
อ: สมาธิทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: สมาธิทำให้สามารถเห็นสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง (ยถาภูตญาณทัสสนะ). อ: การเห็นสิ่งต่างๆตามความเป็นจริงทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: การเห็นสิ่งต่างๆตามความเป็นจริงทำให้เบื่อหน่ายคลายกำหนัด (นิพพิทาและวิราคะ).
อ: ความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดทำให้เกิดผลอะไรหรือ? พ: ความเบื่อหน่ายคลายกำหนัดทำให้เกิดการรู้เห็นได้ว่าจิตหลุดพ้นจากกิเลสแล้ว (วิมุตติญาณทัสสนะ). อานนท์ ศีลที่รักษาไว้ดีแล้วย่อมทำให้บรรลุอรหันต์ได้ตามลำดับที่กล่าวไปนี้
ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 38 (พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ทสก-เอกาทสกนิบาต ภาค 5 อานิสังสวรรค กิมัตถิยสูตร ข้อ 1), 2559, น.1-3
0 comments: