"ใจเศร้าหมองกับใจหดหู่"
".. "ใจหดหู่" นั้นมันสลดสังเวช แล้วมันคิดถึงตัวของเราจะต้องเป็นอย่างนั้นแล้วมันหดหู่ลงไป "ส่วนใจเศร้าหมอง" นั้นคิดถึงเรื่องความแก่ ความตาย แล้วเศร้าโศกเสียใจอาลัยอาวรณ์ กลัวเราจะเป็นอย่างนั้น เรียกว่าเศร้าโศก จิตไม่ตั้งมั่นอยู่ในที่เดียว
"ส่วนหดหู่นั้นจิตใจยิ่งตั้งมั่นลงไป" แล้วเกิดความสลดสังเวชในตัวของตน เราเกิดมาได้ของไม่ดีซึ่งเราหลงใหลมานมนานแล้ว เข้าใจว่าได้ของดี จะมีอายุยืน จะมีสุขภาพดี แท้ที่จริงมันได้ของตาย ของอสุภะ ปฏิกูล ของชำรุดทรุดโทรมทั้งนั้น .."
"ความเกิด ความดับ"
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
ที่มา : http://www.dhammathai.org
0 comments: