สังฆโสภณ (ภิกษุผู้ยังหมู่คณะให้งดงาม)
(วันนี้นำเสนอเป็นบทที่ ๓ )
บทที่ ๒ มหากสฺสปตฺเถรปญฺหาพฺยากรณกถา (ว่าด้วยการตอบปัญหาของพระมหากัสสปเถระ)
เมื่อพระสารีบุตรเถระถามพระอานนท์ พระเรวตะ พระอนุรุทธะว่า “ป่าโคสิงคสาลวันจะพึงงามด้วยภิกษุเช่นไร” พระเถระเหล่านั้นได้ตอบแล้วตามทรรศนะของตนๆ ต่อไปนี้เป็นคำถามพระมหากัสสปเถระ
(ทรรศนะของพระมหากัสสปะ)
เมื่อท่านพระอนุรุทธะกล่าวอย่างนี้แล้ว ท่านพระสารีบุตรได้กล่าวกับท่านพระมหากัสสปะว่า “ท่านกัสสปะ ท่านอนุรุทธะตอบตามปฏิภาณของตน บัดนี้ เราขอถามท่านกัสสปะในข้อนั้นว่า ‘ป่าโคสิงคสาลวัน เป็นสถานที่น่ารื่นรมย์ ราตรีแจ่มกระจ่าง ไม้สาละบานสะพรั่งทั่วทุกต้น กลิ่นดุจกลิ่นทิพย์ย่อมฟุ้งไป ท่านกัสสปะ ป่าโคสิงคสาลวันจะพึงงามด้วยภิกษุเช่นไร”
พระมหากัสสปะก็เป็นพระผู้ใหญ่ปรากฏมีชื่อเสียงเหมือนพระเถระ (อื่นๆ) ด้วยศีลาทิคุณ จริงอยู่ ในเอตทัคคะ พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พระมหากัสสปะเป็นยอดแห่งภิกษุสาวกผู้ทรงธุดงค์ของเรา”
ท่านพระมหากัสสปะตอบว่า “ท่านสารีบุตร ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้
๑. ตนเองอยู่ป่าเป็นวัตร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้อยู่ป่าเป็นวัตร
๒. ตนเองเที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้เที่ยวบิณฑบาตเป็นวัตร
๓. ตนเองถือผ้าบังสุกุลเป็นวัตร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้ถือผ้าบังสุกุลเป็นวัตร
๔. ตนเองถือไตรจีวรเป็นวัตร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้ถือไตรจีวรเป็นวัตร
๕. ตนเองเป็นผู้มักน้อย และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้มักน้อย
๖. ตนเองเป็นผู้สันโดษ และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สันโดษ
๗. ตนเองเป็นผู้สงัด และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สงัด
๘. ตนเองเป็นผู้ไม่คลุกคลี และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้ไม่คลุกคลี
๙. ตนเองเป็นผู้ปรารภความเพียร และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้ปรารภความเพียร
๑๐. ตนเองเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีล และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยศีล
๑๑. ตนเองเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยสมาธิ และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยสมาธิ
๑๒. ตนเองเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยปัญญา และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยปัญญา
๑๓. ตนเองเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยวิมุตติ และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยวิมุตติ
๑๔. ตนเองเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยวิมุตติญาณทัสสนะ และกล่าวสรรเสริญคุณแห่งความเป็นผู้สมบูรณ์ด้วยวิมุตติญาณทัสสนะ
ท่านสารีบุตร ป่าโคสิงคสาลวันพึงงามด้วยภิกษุเช่นนี้”
เพราะฉะนั้น ข้อสรูปในบทที่ ๓ นี้ คือ ผู้ใหญ่ต้องเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับผู้น้อย จึงจะชื่อว่า “ผู้ยังหมู่คณะให้งดงาม”
(พรุ่งนี้อ่านต่อ ซึ่งพระมหาเถระทั้งหลายเหล่าอื่นจะมีทรรศนะเช่นไรอีก)
สาระธรรมจากมหาโคสิงคสูตร
พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)
27/10/64
สังฆโสภณ - ภิกษุผู้ยังหมู่คณะให้งดงาม (1), สังฆโสภณ - ภิกษุผู้ยังหมู่คณะให้งดงาม (2), สังฆโสภณ - ภิกษุผู้ยังหมู่คณะให้งดงาม (3), สังฆโสภณ - ภิกษุผู้ยังหมู่คณะให้งดงาม (4), สังฆโสภณ - ภิกษุผู้ยังหมู่คณะให้งดงาม (5)
0 comments: