แก้ปัญหาภิกษุโกสัมพีทะเลาะกัน (ตอนที่ 5)
[ณ โคนไม้รังใหญ่ในป่ารักขิตวัน ใกล้หมู่บ้านปาริไลยกะ พระพุทธเจ้าซึ่งหลีกความวุ่นวายมาอยู่ในที่สงัด ได้เกิดความคิดขึ้นว่า]
..ก่อนนี้เราวุ่นอยู่ด้วยภิกษุชาวโกสัมพีที่ทะเลาะบาดหมางกัน ไม่มีความสุขเลย แต่ตอนนี้เราเว้นห่างจากภิกษุเหล่านั้น อยู่คนเดียวไม่มีใคร เป็นสุขสำราญดี...
[ขณะนั้นมีช้างนาคะเชือกหนึ่งเดินเข้ามาหาพระพุทธเจ้า แล้วใช้งวงตักน้ำตั้งไว้ให้ท่าน ซึ่งท่านได้ทราบถึงความคิดของช้างเชือกนี้ว่าอยากหลีกหนีความวุ่นวายจากช้างตัวอื่นๆในโขลงออกมาอยู่ตัวเดียว ท่านจึงอุทานขึ้นว่า]
...จิตของพญาช้างผู้มีงางามดุจงอนรถนั้น เสมอกันกับจิตของผู้ประเสริฐ เพราะเป็นผู้ยินดีกับการอยู่ผู้เดียวในป่าเหมือนกัน...
_______
ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 7 (พระวินัยปิฎก มหาวรรค ภาค 2 โกสัมพิขันธกะ เสด็จจาริกสู่หมู่บ้านปาริไลยกะ), 2559, น.456-457
หลักพิจารณาว่าพระพุทธเจ้าห้ามหรือไม่ห้ามสิ่งใด, กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 1), (ตอนที่ 2), (ตอนที่ 3), (ตอนที่ 4), หมอรักษาพระพุทธเจ้า, ไม่ฉันเนื้อใน 3 กรณี, เหตุการณ์ที่ไม่มีวันลืม, พระพุทธเจ้ารับการรักษาและรับจีวรจากหมอชีวกโกมารภัจจ์, ตถาคตเลิกให้พรแล้ว, คุณ 5 ข้อของการนอนแบบมีสติรู้ตัว, แก้ปัญหาภิกษุโกสัมพีทะเลาะกัน (ตอนที่ 1), (ตอนที่ 2), (ตอนที่ 3), (ตอนที่ 4), (ตอนที่ 5), (ตอนจบ), "คว่ำบาตร" มีที่มาอย่างไร
0 comments: