กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 3)
[ณ กรุงสาเกต ชีวกโกมารภัจจ์ได้สอบถามผู้คนต่างๆว่า]
ช: มีใครเจ็บป่วยบ้าง ฉันจะรักษาให้
ผู้คน: ท่านอาจารย์ มีภรรยาเศรษฐีอยู่คนหนึ่ง ปวดหัวมา 7 ปี เชิญท่านไปรักษาดูเถิด
[ชีวกฯจึงเดินทางไปที่บ้านเศรษฐีนั้น และบอกคนเฝ้าประตูว่าจะขอมาเยี่ยมนาย ซึ่งภรรยาผู้นั้นได้ถามคนเฝ้าประตูว่า]
ภ: ดูแล้วหมอเป็นยังไง?
คนเฝ้าประตู: เป็นหมอหนุ่มๆครับ
ภ: งั้นก็ไม่ล่ะ หมอหนุ่มๆจะทำอะไรได้ ขนาดหมอใหญ่ๆที่มีชื่อเสียงหลายคนยังรักษาไม่ได้ แต่ขนเงินกลับไปมากมาย
[เมื่อคนเฝ้าประตูมาบอกชีวกฯ ชีวกฯได้ฝากบอกกลับไปว่า]
ช: ท่านจงไปเรียนนายว่า นายยังไม่ต้องให้อะไร ต่อเมื่อรักษาหายแล้ว ถ้าอยากจะให้สิ่งใดก็ค่อยให้เถอะ
[ภรรยาเศรษฐีได้ฟังแล้วจึงบอกให้เชิญเข้ามา ซึ่งเมื่อชีวกฯได้ตรวจดูแล้วก็กล่าวว่า]
ช: นายท่าน ผมต้องการเนยใสหนึ่งซองมือ (จากนั้นได้หุงเนยใสกับยาต่างๆแล้วเป่าเข้าจมูกนาง)
[จากนั้น ชีวกฯได้หุงเนยใสกับยาต่างๆแล้วเป่าเข้าจมูกนาง โดยเนยใสและยาพุ่งออกทางปาก นางจึงสั่งให้สาวใช้เอาสำลีมาซับเนยใสนั้นเก็บไว้ ด้านชีวกฯเห็นแล้วก็คิดในใจว่า แม่บ้านคนนี้สกปรกเหลือเกิน เนยใสที่ต้องทิ้งยังสั่งให้ซับไว้ ส่วนยาแพงๆของเรากลับปล่อยทิ้งเสีย แบบนี้นางจะให้อะไรกับเราบ้างหรือไม่ ทั้งนี้ นางได้เห็นอาการแปลกๆของชีวกฯจึงถามว่า]
ภ: อาจารย์ ท่านแปลกใจอะไรหรือ?
ช: กำลังคิดว่า แปลกจริง แม่บ้านคนนี้สกปรกเหลือเกิน เนยใสที่ต้องทิ้งยังสั่งให้ซับไว้ ส่วนยาแพงๆของเรากลับปล่อยทิ้งเสีย แบบนี้นางจะให้อะไรกับเราบ้างหรือไม่
ภ: อาจารย์ พวกดิฉันเป็นคนมีบ้านมีเรือน มีคนอยู่เยอะ เนยใสนี่ยังดีอยู่ จะใช้เป็นยาทาเท้าพวกทาสหรือกรรมกรก็ได้ จะใช้เป็นน้ำมันเติมตะเกียงก็ได้ ท่านอาจารย์อย่ากังวลไปเลย ท่านจะได้ค่ารักษาไม่น้อย
[เมื่อนางหายจากโรคแล้ว ได้ให้รางวัลชีวกฯ 4,000 กหาปณะ พอลูกชายและลูกสะใภ้ทราบก็ให้อีกคนละ 4,000 หลังสามีทราบก็ให้เพิ่มอีก 4,000 พร้อมกับให้ทาสบริวารและรถม้ามาด้วย ชีวกฯจึงรับเงิน 16,000 กหาปณะ (64,000 บาท) พร้อมบริวารและรถม้า มุ่งหน้ากลับกรุงราชคฤห์เพื่อไปหาเจ้าชายอภัย]
ช: เงิน 16,000 กหาปณะพร้อมทาสบริวารและรถม้าเหล่านี้ได้จากการทำงานครั้งแรกของกระหม่อม ขอท่านโปรดรับค่าเลี้ยงดูกระหม่อมทั้งหมดนี้ด้วยเถิด
อ: อย่าเลยชีวก ทรัพย์นี้เป็นของเจ้าคนเดียว เจ้ามาสร้างบ้านอยู่ในวังของเรานี้เถอะ
ช: เป็นพระกรุณายิ่ง
__________
ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 7 (พระวินัยปิฎก มหาวรรค ภาค 2 จีวรขันธกะ พุทธานุญาตคหบดีจีวร), 2559, น.234-236
รับนิมนต์และสวนที่ถวายโดยหญิงงามเมือง, การกล่าวไตรสรณคมน์ (การถึงที่พึ่งทั้งสาม) 3 ครั้ง, ฉันเนื้อได้ด้วยเงื่อนไข 3 ข้อ, อนุญาตน้ำปานะ, ต้อนรับพระพุทธเจ้าเพราะกลัวโดนญาติว่า, หลักพิจารณาว่าพระพุทธเจ้าห้ามหรือไม่ห้ามสิ่งใด, กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 1), (ตอนที่ 2), (ตอนที่ 3), (ตอนที่ 4), หมอรักษาพระพุทธเจ้า, ไม่ฉันเนื้อใน 3 กรณี, เหตุการณ์ที่ไม่มีวันลืม, พระพุทธเจ้ารับการรักษาและรับจีวรจากหมอชีวกโกมารภัจจ์
0 comments: