พระพุทธศาสนาอันแสนประเสริฐของเรา สอนความจริงในข้อที่ว่ามันไม่มีตัว มันมีแต่ความคิดเห็นด้วยอำนาจอวิชชาอุปาทาน จึงเกิดมีตัว มันไม่มีตัวที่แท้จริง มองให้เห็นความจริงข้อนี้แล้ว มันก็เกิดความเห็นแก่ตัวไม่ได้ เพราะมันไม่มีตัว เพราะมันไม่มีตัวให้เห็น -ให้เห็นแก่ตัว ไม่มีตัวให้ยึดถือเป็นความเห็นแก่ตัว แต่ถ้าไม่รู้ความจริงข้อนี้ เป็นสัตว์สามัญธรรมดา มันก็จะต้องเห็นแก่ตัว เพราะมันไม่มีความเห็นที่ถูกต้องว่า มันไม่มีตัว
พุทธศาสนาสอนเรื่องความไม่มีตัว ผิดแปลกแตกต่างจากศาสนาอื่นที่เขาสอนเรื่องความมีตัว ศาสนาใดสอนเรื่องความมีตัว ก็ต้องมีปัญหาไปอีกแบบหนึ่ง ที่จะสอนให้คนไม่เห็นแก่ตัวมันก็ยาก เพราะมันสอนว่า มีตัว มันก็จะต้องเห็นแก่ตัว
ถ้าสอนความจริงเรื่องความไม่มีตัว มันก็เลิกความเห็นแก่ตัวได้โดยอัตโนมัติ หรือมันไม่เกิดความเห็นแก่ตัวขึ้นมา นับว่าเป็นบุญกุศลของผู้นับถือพระพุทธศาสนา มีลู่ทางที่ทำลายความเห็นแก่ตัวได้โดยสะดวกดาย
หวังว่าท่านสาธุชนทั้งหลาย โดยเฉพาะที่มีความรู้เรื่องอนัตตา เรื่องความไม่เห็นแก่ตัวนี้ จะไว้ใช้ประโยชน์ของความรู้อันนี้ เพื่อทำลายความเห็นแก่ตัวให้ราบเตียนไปแล้ว เป็นผู้อยู่ด้วยความสุขสวัสดี ตลอดทุกทิพาราตรีกาลเทอญ
เทคนิคของการมีธรรมะ เล่ม ๓ (น.๑๘๕), ธรรมโฆษณ์ l พุทธทาสภิกขุ
Credit: สโมสรธรรมทาน - co dhamma space
0 comments: