วันศุกร์ที่ 22 ตุลาคม พ.ศ. 2564

แก้ปัญหาภิกษุโกสัมพีทะเลาะกัน (ตอนที่ 3)

in พระพุทธศาสนา published on ตุลาคม 22, 2564 leave a reply

[ณ วัดโฆสิตาราม ใกล้กรุงโกสัมพี พระพุทธเจ้ายืนท่ามกลางหมู่สงฆ์แล้วกล่าวว่า]

..ภิกษุทั้งหลายลืมสติ สำคัญตัวเป็นผู้มีปัญญา พูดไปตามใจปาก จนพาให้ทะเลาะกัน

ใครจองเวรว่าคนนั้นด่าเรา ตีเรา ชนะเรา ก็จะมีเวรกันต่อไป ส่วนใครที่ไม่จองเวร เวรก็จะหมดไป

แต่ไหนแต่ไรมา เวรทั้งหลายในโลกนี้ย่อมไม่อาจระงับได้ด้วยเวร แต่ย่อมระงับได้ด้วยการไม่จองเวร ธรรมนี้ไม่ใช่ของใหม่

ต้องมีใครในหมู่สงฆ์นี้ที่รู้สึกว่าพวกเรากำลังยับเยินแล้ว ถึงจะเลิกเอาชนะกัน

พวกที่ฆ่ากัน ช่วงชิงแว่นแคว้นกัน ยังกลับมาคบกันได้ แล้วทำไมพวกเธอถึงจะกลับมาคบกันไม่ได้เล่า

ถ้ามีเพื่อนที่มีปัญญา มีธรรมอันดีงาม ก็เหมาะที่จะอยู่ด้วยกัน เดินทางไปด้วยกัน แต่ถ้าไม่มีเพื่อนที่มีปัญญา ก็เดินทางคนเดียวดีกว่า ไม่มีการทำบาป ดุจช้างมาตังคะที่ละฝูงเที่ยวไปในป่าแต่ลำพัง...

[เมื่อท่านกล่าวจบแล้ว ก็เดินทางออกจากกรุงโกสัมพี ไปพาลกโลณการกคาม และต่อไปยังปาจีนวังสทายวันตามลำดับ]

______

ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 7 (พระวินัยปิฎก มหาวรรค ภาค 2 โกสัมพิขันธกะ ตรัสเวรุปสมคาถา), 2559, น.450-452