กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 2)
[ณ กรุงตักกสิลา ชีวกโกมารภัจจ์ซึ่งแอบออกจากวังที่กรุงราชคฤห์ ได้รอนแรมเดินทางมาหาอาจารย์หมอผู้มีชื่อเสียงโด่งดังถึงที่สำนัก]
ช: ท่านอาจารย์ ผมอยากจะขอศึกษาศิลปวิทยาความรู้
อ: ก็จงศึกษาดู
[ชีวกฯเรียนวิชาได้มาก เข้าใจได้เร็ว และจำได้ไม่ลืม จนเวลาล่วงมา 7 ปี ชีวกฯได้เข้าไปคุยกับอาจารย์ว่า]
ช: ท่านอาจารย์ ผมเรียนวิชาได้มาก เข้าใจได้เร็ว และจำได้ไม่ลืม นี่ก็ผ่านมา 7 ปีแล้ว เมื่อไหร่ถึงจะเรียนจบสักที
อ: ชีวก เธอลองถือเสียมไปรอบนครตักกสิลา ระยะทาง 1 โยชน์ (16 กิโลเมตร) ตรวจดูสิ่งใดที่ไม่ใช่ตัวยา ให้ขุดสิ่งนั้นมา
[หลังจากชีวกฯได้เดินดูแล้ว ได้กลับไปบอกอาจารย์ว่า]
ช: ผมเดินรอบแล้ว ไม่เห็นสิ่งที่ใช้เป็นยาไม่ได้เลยซักอย่าง
อ: ชีวก เธอเรียนจบแล้ว เท่านี้เธอก็พอเลี้ยงชีพได้แล้ว
[จากนั้น ชีวกฯได้ออกเดินทางกลับกรุงราชคฤห์ แต่ในระหว่างทาง เสบียงที่ติดตัวมาเกิดหมดลงที่กรุงสาเกต จึงคิดว่าเส้นทางจากนี้กันดารน้ำอาหาร เราคงต้องหยุดหาเสบียงเพิ่มที่นี่]
________
ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 7 (พระวินัยปิฎก มหาวรรค ภาค 2 จีวรขันธกะ พุทธานุญาตคหบดีจีวร), 2559, น.233-234
รับนิมนต์และสวนที่ถวายโดยหญิงงามเมือง, การกล่าวไตรสรณคมน์ (การถึงที่พึ่งทั้งสาม) 3 ครั้ง, ฉันเนื้อได้ด้วยเงื่อนไข 3 ข้อ, อนุญาตน้ำปานะ, ต้อนรับพระพุทธเจ้าเพราะกลัวโดนญาติว่า, หลักพิจารณาว่าพระพุทธเจ้าห้ามหรือไม่ห้ามสิ่งใด, กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 1), (ตอนที่ 2), (ตอนที่ 3), (ตอนที่ 4), หมอรักษาพระพุทธเจ้า, ไม่ฉันเนื้อใน 3 กรณี, เหตุการณ์ที่ไม่มีวันลืม, พระพุทธเจ้ารับการรักษาและรับจีวรจากหมอชีวกโกมารภัจจ์
0 comments: