การสวดมนต์ช่วยอะไรไม่ได้ ทุกอย่างอยู่ที่การกระทำ
[ณ ปาวาริกอัมพวัน ใกล้เมืองนาลันทา ผู้นำชุมชนชื่ออสิพันธกบุตรได้ถามพระพุทธเจ้าว่า]
อ: พวกพราหมณ์ชาวปัจฉาภูมิ มีคณโฑน้ำติดตัว ประดับพวงมาลัย อาบน้ำทุกเช้าเย็น และบูชาไฟ พราหมณ์เหล่านั้นสามารถทำให้สัตว์ที่ตายไปแล้ว ฟื้นขึ้นมาแล้วพาไปสวรรค์ได้ ท่านเองผู้เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้แจ้งแล้ว ทำแบบนั้นได้ไหม?
พ: เราขอถามท่านกลับว่า ถ้าหมู่มหาชนมาประชุมกันแล้วเดินพนมมือเวียนรอบคนที่ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จส่อเสียดเพ้อเจ้อ เต็มไปด้วยความโลภ มีจิตพยาบาท และมีความเห็นผิด พร้อมกับสวดวิงวอนให้คนผู้นั้นได้ไปสุคติโลกสวรรค์หลังจากตายไปแล้ว ท่านคิดว่าคนๆนั้นจะได้ไปสวรรค์เพราะการสวดวิงวอนหรือการเดินพนมมือเวียนรอบไหม?
อ: ไม่ได้ท่าน. พ: เปรียบเหมือนคนโยนหินก้อนใหญ่ลงน้ำลึก หมู่มหาชนจะมาสวดวิงวอนและเดินพนมมือเวียนรอบหินนั้นเพื่อขอให้ก้อนหินลอยโผล่ขึ้นมาได้ไหม? อ: ไม่ได้ท่าน
พ: ฉันใดฉันนั้น คนที่ฆ่าสัตว์ ลักทรัพย์ ประพฤติผิดในกาม พูดเท็จส่อเสียดเพ้อเจ้อ เต็มไปด้วยความโลภ มีจิตพยาบาท และมีความเห็นผิด แม้คนจำนวนมากจะสวดวิงวอนให้ไปสวรรค์ แต่อย่างไรเสีย คนๆนั้นก็จะไปทุคตินรกอยู่ดี ในทางกลับกัน คนที่ไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไม่พูดเท็จส่อเสียดเพ้อเจ้อ ไม่เต็มไปด้วยความโลภ ไม่มีจิตพยาบาท และมีความเห็นชอบ แม้คนจำนวนมากจะสวดวิงวอนให้ไปนรก แต่อย่างไรเสีย คนๆนั้นก็จะไปสุคติสวรรค์อยู่ดี
อ: คำสอนของท่านแจ่มแจ้งมาก เหมือนหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง หรือส่องแสงในที่มืด ผมขอถือท่าน คำสอนของท่าน และพระสงฆ์ที่ปฏิบัติตามคำสอนของท่านเป็นที่พึ่ง (สรณะ) ขอท่านโปรดจำผมว่า เป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะตลอดชีวิตจากวันนี้เป็นต้นไป
ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎก ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 29 (พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค ภาค 4 เล่ม 2 อสิพันธกปุตตสูตร ข้อ 598), 2559, น.180-183
0 comments: