เรื่องราวของการสังคายนา (การประชุมตรวจชำระคำสอนของพระพุทธเจ้าให้เป็นแบบเดียวกันด้วยการซักถามและท่องสวดพร้อมกัน) ครั้งแรก (ตอน 3)
[ณ กรุงราชคฤห์ หนึ่งคืนก่อนที่จะเริ่มต้นประชุมสังคายนาวันแรก พระอานนท์มีความคิดว่า]
อ: การประชุมจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้แล้ว ถ้าเรายังไม่บรรลุอรหันต์ ก็ไม่สมควรที่จะเข้าไปประชุม
[จากนั้น จึงสงบอยู่ด้วยกายคตาสติ (การใช้สติไปรู้ส่วนต่างๆของร่างกายเพื่อให้เห็นความเป็นจริงคือความไม่เที่ยงจนคลายความกำหนัด) อยู่ตลอดคืน ครั้นเวลาใกล้รุ่งก็ยังไม่สำเร็จ แต่พระอานนท์ก็นึกถึงคำของพระพุทธเจ้าที่เคยพูดกับท่านไว้ว่า ‘อานนท์ เธอทำบุญไว้มาก จงหมั่นเพียรพยายาม จะบรรลุได้ในไม่ช้า’ ซึ่งท่านก็คิดต่อว่า]
อ: คำพระพุทธเจ้านี้ไม่ผิดแน่ แต่เราอาจจะพยายามมากเกินไป และเพราะพยายามมากจนเกินไปนี่เอง จิตของเราจึงฟุ้งซ่านไม่สงบ ถึงเราจะยังไม่ละความพยายาม อย่างไรเสีย เราก็ควรพักผ่อนสักหน่อยหนึ่ง
[เมื่อนั้น พระอานนท์ได้หยุดเดินจงกรม ยืนล้างเท้าแล้วเข้าไปยังวิหาร นั่งลงบนเตียง และในช่วงขณะที่กำลังเอนกายลง เท้าทั้งสองพ้นจากพื้น ศีรษะยังไม่ถึงหมอนนี้เอง ที่จิตของพระอานนท์ได้ปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไรอีก หลุดพ้นจากกิเลสที่นอนเนื่องอยู่ทั้งหลาย ได้ชื่อว่าเป็นภิกษุที่บรรลุอรหันต์โดยที่ไม่ได้อยู่ในท่ายืน เดิน นั่ง นอน (อิริยาบถ 4)]
ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 1 (พระวินัยปิฎก มหาวิภังค์ ภาค 1 เล่ม 1 พาหิรนิทานวรรณา ปฐมสังคายนา), 2559, น.32-33
เรื่องราวของการสังคายนา (การประชุมตรวจชำระคำสอนของพระพุทธเจ้าให้เป็นแบบเดียวกันด้วยการซักถามและท่องสวดพร้อมกัน) ครั้งแรก (ตอน 2), เรื่องราวของการสังคายนา (การประชุมตรวจชำระคำสอนของพระพุทธเจ้าให้เป็นแบบเดียวกันด้วยการซักถามและท่องสวดพร้อมกัน) ครั้งแรก (ตอน 1), พระเจ้าอโศกมหาราช ทรงร่วมปฏิรูปพระศาสนา จั บ สึ ก พระอลัชชี
0 comments: