[ณ วิหารเชตวัน กรุงสาวัตถี ภิกษุจำนวนมากกำลังนั่งคุยกันว่า เป็นเรื่องอัศจรรย์และไม่น่าเป็นไปได้เลยที่พระพุทธเจ้าสามารถรู้ชื่อและชาติต่างๆของพระพุทธเจ้าองค์อื่นๆในอดีต เมื่อพระพุทธเจ้ามาถึงและทราบว่าคุยอะไรกันอยู่ จึงให้พระอานนท์เล่าเรื่องอื่นๆที่น่าอัศจรรย์และไม่น่าเป็นไปได้เพิ่มเติมแก่ภิกษุเหล่านั้น]
พระอานนท์: พระพุทธเจ้าได้เล่าให้ข้าพเจ้าฟังว่า พระโพธิสัตว์ได้จุติ (ตาย) จากหมู่เทวดาชั้นดุสิตลงสู่ครรถ์พระมารดา ในตอนนั้นเกิดแสงสว่างและแรงสะเทือนไปทั่วทุกที่ มีเทวดาทั้ง 4 คอยดูแลครรภ์
ขณะตั้งครรถ์ พระมารดาจะเป็นผู้มีศีล ไม่ฝักใฝ่ในเรื่องเพศ ดูอิ่มเอิบ ไม่มีโรคใดๆ มองเห็นพระโพธิสัตว์ในครรถ์ที่มีอวัยวะครบถ้วน ตั้งครรถ์อยู่ 10 เดือนจึงคลอด ซึ่งพระมารดาจะสวรรคตหลังจากนั้น 7 วันไปเป็นเทวดาชั้นดุสิต
ตอนคลอดจะยืนคลอด ไม่นั่งหรือนอนคลอด เทวดาจะรับพระโพธิสัตว์มาวางลงหน้าพระมารดา เนื้อตัวไม่เปื้อนเลือดหรือของไม่สะอาดใดๆ มีสายธารน้ำเย็นและน้ำอุ่นจากอากาศมาอาบทั้งสองพระองค์
พระโพธิ์สัตว์ยืนสองเท้าเสมอกัน หันหน้าไปทิศเหนือ เดิน 7 ก้าวใต้ร่มฉัตรของเทวดา และกล่าวว่า เราเป็นผู้เลิศ ผู้เจริญ ผู้ประเสริฐที่สุดในโลก ชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย จะไม่มีการเกิดใหม่อีก...
พระพุทธเจ้า: อานนท์ เธอจงจำเรื่องเหล่านี้ไว้เถิด รวมถึงเรื่องที่ว่า ความรู้สึก (เวทนา) ความจำได้หมายรู้ (สัญญา) และความคิด (วิตก) ต่างๆของเราล้วนเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ซึ่งก็เป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์และไม่น่าเป็นไปได้เช่นกัน
ที่มา: เรียบเรียงจากพระไตรปิฎกและอรรถกถาแปล ฉบับมหามกุฏราชวิทยาลัย เล่มที่ 23 (พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ ภาค 3 เล่ม 2 อัจฉริยัพภูตธัมมสูตร), 2559, น.37-45
0 comments: