ภัยที่เกิดแต่ที่พึ่งอาศัย (อย่าให้ภัยเกิดขึ้นจากตัวเราเลย)
น้ำก็ดี แผ่นดินก็ดี ไฟก็ดี ลมก็ดี อาหารก็ดี ต้นไม้ภูเขาเป็นต้นก็ดี บุตรธิดาก็ดี ภรรยาหรือสามีเป็นต้นก็ดี ล้วนเป็นที่พึ่งอาศัย
เพราะว่ามนุษย์และสัตว์ล้วนแต่ต้องพึ่งพาอาศัยน้ำแผ่นดินไฟและลม แต่บางคนหรือบางท่านก็ถูกน้ำพัดจมหรือถูกแผ่นดินถล่มทับหรือถูกไฟคลอบหรือถูกพายุพัดถล่มจนเสียชีวิตก็มี
มนุษย์และสัตว์ต้องพึ่งพาอาศัยอาหาร แต่บางครั้งอาหารที่บริโภคไปแล้วกลับไม่ย่อยทำให้บางคนถึงกับต้องเสียชีวิตเพราะอาหารก็มี
บุตรธิดาที่บิดามารดาเลี้ยงดูมาอย่างดีหวังเป็นที่พึ่งพาอาศัยในยามแก่เฒ่า แต่กลับให้โทษทำร้ายพ่อแม่ก็มี ไม่เลี้ยงดูตอบแทนคุณท่านก็มี ฆ่าพ่อฆ่าแม่ก็มี ภัยย่อมเกิดขึ้นจากที่พึ่งอาศัยผู้อกตัญญูอย่างนี้ ไม่ต้องกล่าวถึงภรรยาหรือสามีหรือว่าญาติและคนอื่นๆผู้มิใช่ญาติ
เพราะฉะนั้น วันแม่ที่ผ่านมาอย่าได้ทำดีกับพ่อแม่เฉพาะในวันสำคัญเท่านั้นควรทำในทุกๆวัน อย่าให้ภัยเกิดจากผู้ที่ท่านหวังพึ่งพาอาศัยเลย
ส่วนที่พึ่งอาศัยสูงสุดคือพระรัตนตรัยและบุญกุศลนั้นย่อมเป็นที่พึ่งของเราทั้งในชาตินี้และชาติหน้าได้อย่างไม่ต้องสงสัย
อนึ่งปัญญาคือความรู้ดีรู้ชั่วหรือความฉลาดในการสร้างคุณประโยชน์ให้กับชีวิตและความเป็นคนกตัญญูกตเวทีย่อมนำพาให้ถึงมรรคผลนิพพานแน่นอน.
ขอความเจริญในธรรมจงมีแก่ทุกท่านในกาลทุกเมื่อเทอญ ฯ
พระมหาวัชระ เชยรัมย์
13/8/64
0 comments: