เหตุ ๒ อย่างที่ทำให้เจริญในคุณความดีทั้งปวงทั้งที่เป็นโลกิยะและโลกุตระ คือ
๑. ความเป็นคนว่านอนสอนง่าย คือท่านผู้ใดใครก็ตาม เป็นผู้ไม่ยึดถือในสิ่งที่น่ารังเกียจคือไม่ประพฤติทุจริต ไม่ติดใจในสิ่งที่เป็นข้าศึกคือไม่ทำบาปอกุศล และมีจิตใจเอื้อเฟื้อ เมื่อท่านผู้นั้นว่ากล่าวตักเตือนก็เชื่อฟัง
๒. ความมีคนดีเป็นมิตร คือทำการคบหาสมาคม จงรักภักดี ประพฤติคล้อยตามท่านผู้มีศรัทธา ผู้มีศีล ผู้มีการศึกษา ผู้ไม่ตระหนี่ และผู้มีปัญญา บุคคลได้ท่านผู้มีศรัทธาเป็นต้นนั้นเป็นมิตรนับเป็นการดี
ตัวตนเป็นคนว่านอนสอนง่ายและมีคนดีเป็นมิตรนับเป็นเหตุให้เจริญในคุณความดีทั้งปวง.
สาระธรรมจากสังคีติสูตรและอรรถกถา (ทุกวณฺณนา)
พระมหาวัชระ เชยรัมย์, 28/2/64
0 comments: