วันเสาร์ที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2564

ทำนายปัตถเวน - คำทำนายที่โคตรแม่น (ตอน ๑๔)

in พระพุทธศาสนา published on กันยายน 25, 2564 leave a reply

ทำนายปัตถเวน - คำทำนายที่โคตรแม่น (ตอน ๑๔) คำทำนายฝันครั้งประวัติศาสตร์

ความฝันข้อที่ ๑๑ ตัดแก่นจันทน์แลกนมเปรี้ยว

ฝันเห็นคนทั้งหลายเอาแก่นจันทน์อันมีราคาตั้งแสนแลกกับนมบูด

คำทำนาย:

ในอนาคต เมื่อพระศาสนาเรียวลง ภิกษุที่เป็นอลัชชีมักมากในลาภผลจะมีจำนวนมากขึ้น อลัชชีเหล่านั้นจะพากันแสดงธรรมเพราะหวังจตุปัจจัย จะไม่มีพระภิกษุที่สามารถแสดงธรรมมุ่งต่อพระนิพพานได้โดยไม่หวังลาภผล ทั้งผู้คนในยุคนั้นก็จะเลื่อมใสฟังเทศน์กันเฉพาะที่ถ้อยคำสำเนียงน้ำเสียงไพเราะเท่านั้น ได้ฟังอย่างนั้นก็จะถวายปัจจัยให้ผู้เทศน์คราวละมากๆ พระภิกษุก็จะพากันเทศน์เอาใจโยมไปเช่นนั้นเป็นส่วนมาก บางพวกก็จะไปตั้งเวทีกันข้างถนนหนทางกลางที่สาธารณะแล้วก็แสดงธรรมแลกกับเงินทองแม้จะบาทครึ่งบาทก็เอา พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคทรงแสดงไว้มีค่าควรแก่พระนิพพาน ก็จะถูกเหล่าอลัชชีภิกษุนำออกแสดงเพื่อหวังปัจจัยสี่และทรัพย์สินเงินทอง เป็นประดุจบุคคลเอาแก่นจันทน์อันมีค่าตั้งแสนออกแลกกับนมบูด ด้วยประการฉะนี้

สรุปคำทำนายคือ ในอนาคต พระภิกษุในพระพุทธศาสนาจะเอาพระธรรมออกขายกิน

ความเห็น:

คำทำนายฝันข้อนี้มุ่งจะบอกถึงพฤติกรรมของพระสงฆ์ในพระพุทธศาสนาโดยเฉพาะ และบอกไว้ชัดเจนว่า ภิกษุในอนาคตจะแสดงธรรมโดยมุ่งเอาลาภผล ไม่ได้มุ่งจะให้คนฟังไปนิพพาน

ผมอยากจะให้สังเกตการเปรียบเทียบ คือเมื่อพูดถึงธรรมะท่านใช้คำว่า “นิพฺพานคฺฆนิก” แปลว่า “มีค่าควรแก่พระนิพพาน” และเปรียบเทียบกับแก่นจันทน์ ซึ่งมีค่าถึงแสน

ในส่วนลาภผล ท่านก็เปรียบเทียบกับนมบูด (ปูติตกฺก [ปู-ติ-ตัก-กะ] putrid buttermilk) ซึ่งไม่มีคุณค่าและราคาใดๆ เป็นการเปรียบเทียบที่ออกจะลึกซึ้งถึงใจอยู่มิใช่น้อย

การเอาพระธรรมออกขายกินนั้น เชื่อว่าคงเป็นไปได้ และคงไม่ใช่เฉพาะพระธรรมเท่านั้น ทั้งพระพุทธและพระอริยสงฆ์ ก็คงจะต้องถูกเอาออกขายกินไปด้วย

ดังจะเห็นได้จากกิจการที่เรียกกันว่า “พุทธพาณิชย์” ซึ่งมีทั้งการขายพระพุทธรูปโดยตรง มีทั้งที่อวดอ้างเอาพระพุทธคุณออกขายในรูปแบบต่างๆ มีทั้งเอาคุณพระอริยสงฆ์ออกโฆษณาอวดอ้างขายกินในรูปแบบต่างๆ ที่รู้จักกันในนามพระเกจิอาจารย์ทั้งหลาย

แม้การพิมพ์หนังสือทางศาสนาออกเผยแพร่โดยมุ่งไปในทางการค้าก็คงจะพออนุโลมเข้าได้กับพุทธพาณิชย์นี้ด้วย

แปลว่า พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ อันรวมกันเข้าเป็นพระพุทธศาสนาถูกนำออก “ขายกิน” อย่างครบถ้วนกระบวนการแล้ว

ส่วนการนิยมฟังเทศน์กันเฉพาะ “ถ้อยคำสำเนียงน้ำเสียงไพเราะ” นั้น ก็มีมานานแล้วในเมืองไทย ที่เรียกกันว่าร้องแหล่ต่างๆ พระนักเทศน์ในทางเช่นนี้ก็คงจะมีฐานะคล้ายๆ นักร้อง คนฟังก็ไม่ได้ฟังเพราะซาบซึ้งในรสพระธรรม แต่ฟังเพราะติดใจในน้ำเสียงและลีลา

การเทศน์แบบร้องแหล่นี้ ถ้าตั้งใจจะนำธรรมะเข้าสู่จิตใจผู้ฟังโดยอาศัยเสียงเป็นสื่อ อนุวัตรตามจริตคนประเภทโฆสัปปมาณิกา (เลื่อมใสซาบซึ้งในเสียง) ทำนองเอาน้ำผึ้งเคลือบยาขม ก็ต้องนับว่าน่าอนุโมทนาอยู่ แต่จะมีอย่างนั้นสักกี่ท่านกันหนอ

ยิ่งทุกวันนี้ วิทยาการสมัยใหม่ก้าวหน้ามากขึ้นเรื่อยๆ “พุทธพาณิชย์” ก็ถูกพัฒนาให้ทันสมัยไปด้วย ธุรกิจขายบุญก็ยิ่งเจริญก้าวหน้าไปได้เรื่อยๆ ที่เห็นทำกันอยู่แล้วในเวลานี้ก็คือบริการจัดงานบุญ ใครจะบวชลูกหลาน ขึ้นบ้านใหม่ ฯลฯ มีธุรกิจบริการรับจัด-ตั้งแต่นิมนต์พระ ศาสนพิธีกร ภัตตาหารหวานคาว ฯลฯ ครบวงจร เจ้าภาพจ่ายมาแล้วก็นั่งรับบุญเฉยๆ

เวลานี้บางวัดจัดงานศพแบบธุรกิจเต็มรูป ระบุอัตราราคาค่าใช้จ่ายทุกรายการไว้พร้อม โยมจ่ายมา-วัดจัดให้ ทีมจัดงานปิดทองฝังลูกนิมิต อันนี้เป็นธุรกิจขึ้นหน้าขึ้นตาประจำปี มีให้เห็นแล้ว ทีมเดินสายบรรยายธรรม เห็นพรรคพวกบอกว่า-ก็มีแล้ว สนนราคาตัวเลข ๕ หลักขึ้นไป

ผมนึกๆ อยู่ว่า ต่อไปไม่นานคงจะมีมนุษย์หัวแหลมลงทุนสร้างศูนย์การค้า โดยจัดให้เป็นสถานสำหรับพุทธศาสนิกชนมาเช่าชั่วโมงเพื่อเข้าบำเพ็ญกรรมฐาน โดยจัดตกแต่งห้องหับสถานที่และบรรยากาศทั่วไปให้เหมาะแก่การแสวงบุญปฏิบัติธรรม

เป็นต้นว่ามีห้องปรับอากาศอย่างดี มีที่เดินจงกรมอย่างเหมาะสม มีโคนไม้ มีเรือนร้างว่างเปล่าที่ถูกต้องตามพุทธวิธีทุกอย่าง สำหรับให้เช่าเหมือนเช่าโรงแรมกันในทุกวันนี้ มีที่ปรึกษาเป็นผู้ทรงคุณวุฒิในทางพระศาสนาเพื่อความน่าเชื่อถือ มีพระวิปัสสนาจารย์สายกรรมฐานแนวต่างๆ ไว้ให้เลือกใช้บริการตามจริตของนักปฏิบัติธรรม คิดค่าบริการถูกแพงตามแต่เรตติ้งของกระแสธุรกิจ

ถึงตอนนั้นก็จะมีอาชีพใหม่ของพระภิกษุเกิดขึ้น คือรับตำแหน่งเป็น “พระวิปัสสนาจารย์” ประจำ “ศูนย์วิปัสสนาพาณิชย์” ของบริษัทต่างๆ อัตรานิตยภัตแตกต่างกันไปตามเกรด แล้วก็มีโฆษณากันทางสื่อมวลชนว่า ศูนย์ของใครให้บริการเปิดประตูไปสู่พระนิพพานได้ยอดเยี่ยมกว่ากัน เพื่อดึงลูกค้า

ถ้าได้มือบริหารระดับอาชีพ พระพุทธศาสนาในเมืองไทยเราก็คงจะเจริญไม่รู้เรื่องไปเลย ผมว่าเจ้าของกิจการ “วิปัสสนาพาณิชย์” แบบนี้คงจะรวยไม่รู้เรื่องเหมือนกันนะครับ ตอนนี้อาจจะมีใครกำลังคิดทำอยู่แล้วก็ได้นะ

เผื่อใครยังอ่านหนังสือไม่แตก ขออนุญาตเรียนให้ทราบว่า-ที่ว่ามาทั้งหมดในท่อนท้ายนี่เป็นการเขียนประชดนะครับ

แต่ถ้าสภาพเช่นว่านั้นเกิดมีขึ้นจริงๆ หวังว่าคงไม่มีใครมาโทษว่าผมชี้โพรงให้กระรอก ขอให้ระลึกว่านั่นเป็นคำทำนายที่โคตรแม่นอีกเรื่องหนึ่งก็แล้วกัน