ปากทางแห่งความหลุดพ้น
การหมั่นพิจารณาเห็นสังขารว่าเป็นของไม่เที่ยง เป็นเหตุให้ศรัทธามีกำลังมากขึ้น เพราะรู้เห็นว่า "สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใด้เป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา" จึงมั่นใจว่า "ทำดีต้องได้ดี" เป็นเหตุมิให้ย่อท้อในการบำเพ็ญเพียรจนกว่าจะพ้นจากทุกข์
การหมั่นพิจารณาเห็นสังขารว่าเป็นทุกข์ เป็นเหตุให้สมาธิมีกำลังมากขึ้น เพราะรู้เห็นว่า "ความมุ่งมั่นทำตามสิ่งที่ตั้งใจเป็นเหตุให้เกิดทุกข์" จึงตั้งใจมั่นไม่ละการบำเพ็ญเพียรทางจิตเพื่อทำลายกิเลสให้เด็ดขาด
ส่วนการหมั่นพิจารณาเห็นสังขารว่าเป็นอนัตตา เป็นเหตุให้ปัญญามีกำลังบริบูรณ์ เพราะรู้เห็นว่า "สังขารเป็นของสูญคือว่างเปล่าจากสิ่งที่ควรจะยึดถือว่า เป็นเราหรือเป็นของเรา" ความเจริญยิ่งแห่งปัญญาโดยเห็นว่าสังขารเป็นของสูญ จึงเป็นปากทางแห่งความหลุดพ้น.
สาระธรรมจากอรรถกถา ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค ปัญญาวรรค
พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)
2/6/64
0 comments: