การทำสมาธิช่วยให้จิตและเจตสิกสงบจากบาปอกุศล

ถ้าไม่เอาใจใส่ให้ดีต่อกิจที่ทำ ต่อคำที่พูด ต่ออารมณ์ที่คิด จิตก็ฟุ้งซ่านและเดือดร้อนรำคาญอยู่เนืองๆ

เพราะจิตนั้นถ้ามิได้อบรมก็มักฟุ้งซ่าน ไม่สงบ และคิดฟุ้งไปในอารมณ์ต่างๆ เป็นเพราะไม่ได้เอาใจใส่ให้ดีต่ออารมณ์ต่างๆ ที่มากระทบทางตาหูจมูกลิ้นกายและใจ,  จิตจึงไม่ตั้งมั่นอยู่ในอารมณ์เดียว แล้วก็เกิดความหวั่นไหวนั่นเอง

เมื่อฟุ้งซ่านก็มักเดือดร้อนรำคาญใจไปด้วย เกิดความกินแหนงแคลงใจ เกิดความลังเลสงสัย เกิดความระแวง และเกิดความเดือดร้อนใจในภายหลังอยู่เนืองๆ เมื่อนึกถึงบาปที่ได้กระทำแล้วและบุญที่ยังไม่ได้กระทำ

เพราะฉะนั้น การทำสมาธิช่วยให้จิตและเจตสิกสงบจากบาปอกุศล และไม่เกิดความฟุ้งซ่านรำคาญใจ สมาธิช่วยทำลายความเร่าร้อนของจิตและเจตสิก  จิตใจก็มีความเยือกเย็นและตั้งมั่นไม่หวั่นไหวไปตามอารมณ์ต่างๆ นั่นเอง.

สาระธรรมจากคัมภีร์วิสุทธิมรรค ภาค ๓ (อรรถาธิบายเรื่องกายปัสสัทธิและจิตตปัสสัทธิ)

พระมหาวัชระ  เชยรัมย์  (ติกฺขญาโณ)

24/6/64

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share