ความคิดหรือความพัวพันอยู่กับอารมณ์ต่างๆ เช่น
คิดถึงรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และธรรมารมณ์ แล้วก็พัวพันอยู่กับอารมณ์นั้นๆ อันมีความจงใจเป็นลักษณะ ทำให้เกิดความเคลื่อนไหวทางกายวาจา จนถึงขั้นลุกขึ้นจัดแจงทำกิจของตนและของผู้อื่นให้สำเร็จ เหล่านี้เป็นธรรมชาติของเจตนา (ความตั้งใจ)
เมื่อมีความตั้งใจ มีความจงใจ มีความมุ่งหมายอยู่ในใจแล้ว ก็ทำให้ธรรมทั้งหลายเหล่าอื่นแข็งขันมากขึ้น เช่นมีศรัทธามากขึ้น มีความเพียรมากขึ้น มีสติมากขึ้นเป็นต้น ประดุจนายช่างใหญ่เริ่มลงมือทำงานแล้ว ช่างลูกมือทั้งหลายก็ลงมือทำด้วย ทั้งขยันขันแข็งมากขึ้นด้วย
เพราะฉะนั้น จงคิดหรือจงพัวพันอยู่กับเรื่องที่ดีเท่านั้น ส่วนเรื่องที่ไม่ดีอย่าไปคิดอย่าเข้าไปพัวพันกับมันให้มาก เพราะการกระทำและคำพูดเกิดจากความคิดและติดมาจากสิ่งที่เราพัวพันอยู่เป็นส่วนมาก
สาระธรรมจากคัมภีร์วิสุทธิมรรค ภาค ๓ (อรรถาธิบายเรื่องเจตนา)
พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)
21/6/64
0 comments: