พึงพิจารณาพระไตรลักษณ์แห่งสภาวะธรรมทั้งปวง
พึงกำหนดพิจารณาสังขารทั้งหลายโดยความไม่เที่ยง (๑) ทั้งโดยตัดตอน ด้วยอำนาจความเกิดและความดับว่า “ก่อนแต่เกิด สังขารทั้งหลายก็ไม่มี (มันเกิดขึ้นตามกรรม)” (๒) ทั้งโดยรอบด้าน ด้วยอำนาจความเป็นไปว่า “ต่อแต่ดับ (หลังจากตาย) มันก็ไม่ได้ไปไหน มันหายไป (สลายไป ดับไป) ในที่นี้นั่นแหละ”
พึงกำหนดพิจารณาสังขารทั้งหลายโดยความเป็นทุกข์ (๓) โดยความแปรเปลี่ยน เพื่อความเร่งเร้าใจให้เกิดความสังเวช จิตย่อมสังเวชในสังขารทั้งหลาย เพราะเห็นความแปรเปลี่ยนแห่งสังขารทั้งหลายว่า “สังขารทั้งหลายเป็นสภาพที่ทนได้ยาก เป็นสภาพที่ถูกบีบคั้นจนแปรเปลี่ยนไป แตกสลายไป ดับไปในที่สุด”
และพึงกำหนดพิจารณาธรรมทั้งปวง (๔) โดยความเป็นฝ่ายอื่น เพื่อพิจารณาเห็นธรรมทั้งปวงโดยความเป็นอนัตตาว่า “มันไม่เป็นเรา มันไม่เป็นของเรา”
สาระธรรมจากวิสุทธิมรรคภาค ๓ (สังขารานุเปกขาญาณ)
พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)
5/6/64
0 comments: