ชีวิตที่เป็นอยู่โดยธรรมต้องไม่เย่อหยิ่งหรือทะนงตัว

ชีวิตที่เป็นอยู่โดยธรรมต้องไม่เย่อหยิ่งหรือทะนงตัว

คนฉลาดจะไม่ทำอาการเย่อหยิ่งหรือความทะนงตัว บางทีก็ทำตัวเป็นเหมือนคนกำพร้านุ่งผ้าเก่าๆ ทำการรับจ้างคนอื่นเลี้ยงชีพในยามมีภัย  แต่พระบรมศาสดาตรัสว่า  "ชีวิตของบุคคลผู้เป็นอยู่อย่างนั้น  ชื่อว่าการเป็นอยู่ประกอบด้วยธรรม”  เพราะการทำความชั่วหรือทำตัวเป็นโจรเป็นต้นย่อมให้โทษ ความทุกข์ย่อมคอยเบียดเบียนบีบคั้นคนที่ทำความชั่วแล้วนั้น ทั้งในโลกนี้ทั้งในโลกหน้าหรือไม่ชาตินี้ก็ชาติหน้าแน่นอน ขึ้นชื่อว่าความสุขอันเกิดจากการทำกรรมชั่วนั้นไม่มีเลย เพราะฉะนั้น ในคราวเสื่อมจากทรัพย์ คนที่ยอมทำการรับจ้างก็ดี  ทำไร่ทำนาก็ดี เพื่อเลี้ยงชีวิตของตน ชีวิตของคนเช่นนี้ ชื่อว่าชีวิตประกอบด้วยธรรม

พระพุทธองค์ตรัสสอนว่า “ความเป็นใหญ่หรือความเจริญย่อมเกิดแก่คนที่มีความเพียร มีสติ ทำงานหรือประกอบอาชีพที่สุจริต จะทำอะไรก็ใคร่ครวญให้ดีก่อนแล้วจึงทำ สำรวมกายวาจาใจเพื่อมิให้เป็นช่องทางให้เกิดความประพฤติชั่วเสียหาย เว้นจาการคดโกงผู้อื่นคือซื่อตรงต่ออาชีพของตน และไม่ประมาทในการใช้ชีวิต”

สาระธรรมจากธรรมบทภาค ๒ (เรื่องกุมภโฆสกเศรษฐี)

พระมหาวัชระ  เชยรัมย์  (ติกฺขญาโณ)

8/6/64

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share