“สติมาปัญญาเกิด”
จิตคือสิ่งที่มีหน้าที่รู้ คิด และนึกเท่านั้น ส่วนสติคือการระลึกได้ ความทรงจำ และความรู้สึก
หากบุคคลทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้แล้ว แต่ระลึกไม่ได้, แสดงว่า “ในขณะนั้นที่ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งอยู่นั้น ขณะนั้นมีจิตอยู่ แต่ไม่มีสติ” เพราะฉะนั้น บุคคลระลึกได้ด้วยสติ ไม่ใช่ระลึกได้ด้วยจิต
ดังนั้น การตั้งสติก็เพื่อให้เกิดการตื่นตัว เกิดความรู้สึกตัว เกิดความระมัดระวัง เกิดใจอันไม่ว่างเปล่า และเกิดความรู้สึกผิดชอบชั่วดี เมื่อเกิดความรู้สึกผิดชอบชั่วดีแล้ว การแก้ปัญหาต่างๆ ด้วยปัญญาก็จะเกิดมีขึ้นตามมา เพราะเมื่อรู้ว่า “อะไรเป็นทุกข์ อะไรเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ อะไรเป็นความดับทุกข์ และอะไรเป็นหนทางให้ถึงความดับทุกข์” เมื่อรู้แล้วก็จะไม่ทำความชั่วอันเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ และทำแต่คุณงามความดีอันเป็นเหตุให้ถึงความดับทุกข์ ดังนี้.
พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)
13/5/64
0 comments: