“ธรรมะ” คือ หน้าที่ เมื่อใดทำหน้าที่ เมื่อนั้นมีธรรมะ
..“สมัยหนึ่งเมื่อแรกทํางานมีสวนโมกข์นี้ เคยทํางานศึกษาค้นคว้าวันละ ๑๘ ชั่วโมง ผลงานมันจึงเหลืออยู่เดี๋ยวนี้ ไปดูเถอะในตึกแดงนั่นน่ะ ผลงานของการทํางานวันละ ๑๘ ชั่วโมง สมัยโน้น มาถึงสมัยนี้ทํา ๑๘ ชั่วโมงไม่ได้ก็ลดลงบ้าง ขอให้ดูเถอะว่าผลงานมันมาก ไม่น่าเชื่อ เขาไปดูในตึกนี้แล้วเขาพูดว่า ไม่เชื่อว่างานทั้งหมดนี้คนเดียวทํา อาตมาก็ยืนยันว่า นี่ทั้งหมดนี้คนเดียวทํา เพราะว่าครั้งหนึ่งทํางานวันละ ๑๘ ชั่วโมงอยู่หลายๆ ปี
..นี่ ขอให้เชื่อเถิดว่า งานหรือหน้าที่นั้นทําให้สนุกได้ ถ้ารู้จักทําให้สนุกแล้วมันจะไม่ทรมาน มันกลายเป็นความสุขอยู่ในตัวการงาน ถ้าโง่ทําให้เป็นสุขไม่ได้ยิ่งไม่อยากทํา ฝืนทํามันก็เป็นความทุกข์อยู่ในตัวการงาน เหมือนกับตกนรกเมื่อทํางาน
..เดี๋ยวนี้เรามองเห็นว่า เมื่อทําหน้าที่คือการปฏิบัติธรรม ก็เลยพอใจรักหน้าที่ รักการงาน เพราะเป็นตัวธรรมะ ก็เลยทําเพลินไป ทําสนุกเพลินไป จนทํามากทําวันละ ๑๘ ชั่วโมง มันก็ทําได้ พักผ่อน ๖ ชั่วโมงมันก็พอเหมือนกัน การกินอาหาร การพักผ่อนนี่ ให้รู้เถิดว่าธรรมชาติมันสร้างมาให้ถึงขนาดนี้ แล้วเราไม่รู้จักใช้มัน แล้วจะทําอย่างไร
..จงรู้จักใช้สิ่งที่ธรรมชาติมอบให้มา ใช้ให้เป็นประโยชน์เต็มตามที่มันให้มา แล้วเราก็จะทํางานได้ แม้ ๑๘ ชั่วโมง ก็คือปฏิบัติธรรมะวันละ ๑๘ ชั่วโมงโดยตรง เป็นการปฏิบัติธรรมะโดยตรง...”
พุทธทาสภิกขุ
ที่มา : ธรรมบรรยายหัวข้อเรื่อง “ชีวิตนี้มีมาสำหรับทำประโยชน์” จากหนังสือ “ความลับของชีวิต” หน้า ๖๙-๗๐
0 comments: