คนธรรมดา วนอยู่ในทุกข์ เพราะยึดมั่นถือมั่นผิดๆ
คนธรรมดาเที่ยวอยู่ ในความวนเวียน ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ที่ได้ รูป เสียง กลิ่น รส โผฎฐัพพะ ธัมมารมณ์ มาผสมปรุงแต่ง สร้างนรก สร้างสวรรค์ สร้างอะไรขึ้นที่นี่ สร้างโลกทั้งปวงกันขึ้นที่นี่ ที่ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทั้งที่มันไม่มีเลย ไม่มีนรก สวรรค์ ไม่มีอะไร มันมีแต่ธาตุ ธาตุตามธรรมชาติ เป็นไปอยู่ เป็นรูปธาตุ เวทนาธาตุ สัญญาธาตุ สังขารธาตุ วิญญาณธาตุ แต่คนปุถุชนไม่อาจจะรู้ได้ เพราะเห็นเป็นตัวตน เป็นนรก เป็นสวรรค์ เป็นคนเป็นอะไร ก็แล้วแต่เถอะ แล้วแต่ว่าจะสำคัญไปอย่างไร ก็ล้วนแต่ว่ายืดมั่น แล้วเป็นความทุกข์ทั้งนั้น
ถ้าไม่ยึดมั่นแล้ว จะไม่มีความทุกข์ มีแต่สติบัญญา รู้ว่าจะทำอย่างไร ควรทำอย่างไร ตาเห็นรูป เกิดความรู้สึกอะไรขึ้น ก็รู้ว่าอะไรเป็นอย่างไร อะไรเป็นอย่างไร ก็ไม่เกิดความยึดมั่นถือมั่น ในสิ่งเหล่านั้น ไม่ว่าในระยะไหน ไม่ได้เกิดความยึดมั่นถือมั่น แล้วก็ทำไปตามที่ควรจะทำ เรื่องอาหาร ก็หากินโดยไม่ต้องยึดมั่นถือมั่นในเวทนา เช่นความอร่อย เป็นต้น
ถ้ายิ่งยึดมั่นถือมั่นเก่ง ก็ยิ่งมีความทุกข์มาก ขอให้สังเกตว่า คนที่ยึดมั่นถือมั่นมากจะมีความทุกข์มาก คนที่ไม่ค่อยจะยึดมั่นถือมั่นก็ไม่มีความทุกข์ กระทั่งไม่ยึดม้่นถือมั่นเลย ก็ไม่มีความทุกข์เลย ถ้าถึงที่สูงสุดอย่างนั้น ก็เรียกว่าพระอรหันต์ไปเสียเลย
ปรมัตถสภาวธรรม (น.๙๕)
ธรรมโฆษณ์ l พุทธทาสภิกขุ
Credit: สโมสรธรรมทาน - co dhamma space
0 comments: