អានិសង្សរបស់និច្ចសីល ឬហៅថាសីល ៥ មានអ្វីខ្លះទៅ?
និច្ចសីល ឬហៅថាសីល ៥ ជាសីលត្រូវសាធុជនរក្សា ជានិច្ចកាល ឬជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយប្រុងប្រយ័ត្នកុំឲ្យដាច់ឬធ្លុះធ្លាយ នូវសិក្ខាបទណាមួយ ។ សិក្ខាបទនោះគឺ មិនសម្លាប់ ១ មិនលួចរបស់ ១ មិនប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម ១ មិនភូតភរ ១ មិនផឹកសុរានិងមេរ័យ ១ ។
ពាក្យថា មិនសម្លាប់ សេចក្ដីថា មិនសម្លាប់សត្វដែលមានជីវិតទាំងអស់ អត្តានំ ឧបមំ កត្វា ដោយយកខ្លួនឯងជាគ្រឿងប្រៀបថាពួកសត្វតែងតក់ស្លុតចំពោះអាជ្ញាយ៉ាងណា ឯខ្លួនរបស់អញក៏តក់ស្លុតចំពោះអាជ្ញាយ៉ាងនោះដែរ ។ ន ហនេយ្យ ន ឃាតយេ ដូច្នេះហើយ មិនគប្បីសម្លាប់សត្វដោយខ្លួនឯងនិងមិនគប្បីប្រើគេឲ្យសម្លាប់ ។ នត្ថិ អត្តសមំ បេមំ ព្រោះបណ្ដាលសេចក្ដីស្រឡាញ់ទាំងអស់ គ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ឯណាស្មើនឹងខ្លួនទេ ។ មេត្តា ចំពោះពួកសត្វ ។
ពាក្យថា មិនលួច សេចក្ដីថា មិនលួចយកទ្រព្យសម្បត្តិរបស់មនុស្សផងគ្នានិងរបស់សាធារណៈ ដោយកលឧបាយឯណានីមួយ សូម្បីតែបន្តិចបន្តួចក៏ដោយ ។ត្រេកអរចំពោះតែទ្រព្យរបស់ខ្លួនតាមមានតាមបាន ដែលប្រកបដោយគន្លងធម៌ ។
ពាក្យថា មិនប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម សេចក្ដីថា មិនលួចសហាយសន្មសន្ធវៈជាមួយភរិយាអ្នកដទៃ និងកូនក្រមុំព្រហ្មចារីអ្នកដទៃ ។ មួយទៀមិនលួចសហាយសន្មសន្ធវៈជាមួយប្ដីអ្នកដទៃ និងកូនកម្លោះអ្នកដទៃ ។ ត្រេកអរតែភរិយារបស់ខ្លួន និងស្វាមីរបស់ខ្លួន ។
ពាក្យថា មិនភូតភរ សេចក្ដីថា មិននិយាយភូតភរ កុហក ឲ្យគេខូចខាតប្រយោជន៍ឬខូចទ្រព្យសម្បត្តិ ។ កាន់ពាក្យសត្យ ពាក្យសង្ឃជានិច្ច ។
ពាក្យថា មិនផឹកទឹកស្រវឹង សេចក្ដីថា មិនផឹកសុរានិងមេរ័យ (មានទឹកត្នោតជូរជាដើម) មិនជក់អាភៀន មិនញៀនកញ្ឆា ។ សុរាមេរ័យនិងគ្រឿងស្រវឹងដទៃទៀតចាត់ជាកាម ហៅថាកាមរស ។ រក្សាឲ្យបានខ្ជាប់ខ្ជួន នូវអប្បមាទធម៌ ។ កាលបើសាធុជន បានរក្សាសីល ៥ ឲ្យជាប់លាប់គ្រប់ពេលវេលាហើយ សាធុជននឹងបាននូវអានិសង្សគឺអវិប្បដិសារី (សេចក្ដីមិនក្ដៅក្រហាយចិត្តជាដើមចម) ។ អានិសង្សនឹងមានតទៅទៀតថា៖
សីលេន សុគតឹ យន្តិ - សាធុជន ទៅកាន់សុគតិ ក៏ព្រោះសីល ។
សីលេន ភោគសម្បទា - សាធុជន បរិបូណ៌ដោយភោគៈ ក៏ព្រោះសីល ។
សីលេន និព្វុតឹ យន្តិ - សាធុជន ទៅកាន់ព្រះនិព្វាន ក៏ព្រោះសីល ។
រឿងជាបុគ្គលាធិដ្ឋាន ធ្លាប់មានមកហើយ សូមសាធុជនស្ដាប់ដោយមនសិការចុះ ។ បញ្ចសីលសមទានិយត្ថេរាបទាន
គ្រានោះ ខ្ញុំកើតជាបុរសអ្នកស៊ីឈ្នួល ក្នុងក្រុងចន្ទវតី ខ្ញុំរវល់តែនឹងការងាររបស់ជនដទៃ មិនបាននូវបព្វជ្ជា ។ ខ្ញុំគិតថា បុគ្គលទាំងឡាយ ដែលត្រូវងងឹតបិទបាំងហើយ រមែងឆេះដោយភ្លើង ៣ យ៉ាង អញ គប្បីគេចចេញ ដោយឧបាយដូចម្ដេចហ្ន៎ ។ អញជាមនុស្សកំព្រាធ្វើនូវការឈ្នួល ទាំងទេយ្យធម៌ របស់អញក៏មិនមាន បើដូច្នោះគួរតែរក្សាសីល ៥ ឲ្យពេញលេញ ។ មានព្រះថេរៈឈ្មោះនិសកៈ ជាសាវ័ករបស់ព្រះមុនីព្រះនាមអនោមទស្សី ខ្ញុំក៏ចូលទៅរកព្រះថេរៈអង្គនោះ ហើយទទួលនូវសិក្ខាបទទាំង ៥ ។
ក្នុងសម័យនោះ អាយុ (របស់សត្វ) មានប្រមាណមួយសែនឆ្នាំ ខ្ញុំរក្សាសីល ៥ ឲ្យបរិបូណ៌អស់កាលប៉ុណ្ណោះដែរ ។ លុះមរណកាលមកដល់ព្រមហើយ ទេវតាទាំងឡាយ លួងលោមខ្ញុំថា នែអ្នកនិទ៌ុក្ខ រថដែលទឹមដោយសេះមួយពាន់នេះមកប្រាកដដល់អ្នកហើយ ។ កាលបើចិត្តជាខាងក្រោយ កំពុងប្រព្រឹត្តទៅ ខ្ញុំបានរលឹកនូវសីលរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានទៅកាន់ឋានតាវត្តិង្ស ដោយសារអំពើដែលខ្ញុំធ្វើល្អហើយនោះ ។ ខ្ញុំបានជាធំជាងទេវតា សោយទេវរាជ្យ មានពួកស្រីអប្សរចោមរោមសោយសេចក្ដីសុខដ៏ជាទិព្វអស់ ៣០ ដង ។ ខ្ញុំបានជាស្ដេចចក្រពត្តិ អស់ ៧៥ ដង បានសោយបទេសរាជ្យដ៏ធំទូលាយ រាប់បានមួយអសង្ខេយ្យជាតិ ។ ខ្ញុំច្យុតចាកទេវលោក ត្រូវកុសលមួយដាស់តឿន ក៏មកកើតក្នុងត្រកូលមហាសាលដ៏ស្ដុកស្ដម្ភ ក្នុងក្រុងវេសាលី ។ មាតានិងបិតារបស់ខ្ញុំ បានទទួលនូវសិក្ខាបទទាំង ៥ ក្នុងកាលជិតចូលវស្សា
ខ្ញុំបាទទទួលសមាទានសីលជាមួយនឹងមាតា ហើយបានរលឹកឃើញនូវសីលរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំអង្គុយលើអាសនៈមួយ ហើយបាននូវព្រះអរហត្ត ព្រះពុទ្ធមានចក្ខុទ្រង់ជ្រាបនូវគុណ (របស់ខ្ញុំ) ហើយទ្រង់ឲ្យឧបសម្បទាជាភិក្ខុដល់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំរក្សានូវសិក្ខាបទទាំងប្រាំពេញលេញ ខ្ញុំមិនដែលទៅកាន់កំណើត អសុរកាយ អស់កប្បនិងប្រមាណមិនបាន អំពីភទ្ទកប្បនេះ ។ ខ្ញុំនោះបានទទួលនូវយស ព្រោះហេតុនៃសីលទាំងនោះ ខ្ញុំកាលសម្ដែងនូវកោដិនៃកប្ប គប្បីសម្ដែងជាឯកទេស (មួយចំណែក ៗ ) ។ ខ្ញុំរក្សាសីលទាំង ៥ បាននូវត្រៃហេតុគឺ : ខ្ញុំជាអ្នកមានអាយុវែង ១ មានទ្រព្យច្រើន ១ មានប្រាជ្ញាមោះមុត ១ ។ មួយទៀតខ្ញុំសម្ដែងនូវភាពនៃខ្លួនជាបុរសដ៏ក្រៃលែង ជាងជនទាំងពួងអន្ទោលទៅភពតូចភពធំ ហើយតែងបាននូវឋានៈនុ៎ះ ។ សាវ័កទាំងឡាយរបស់ព្រះជិនស្រី ការប្រព្រឹត្តក្នុងសីល និងប្រមាណមិនបាន បើលោកនៅត្រេកអរក្នុងភព តើនឹងបានផលដូចម្ដេចទៅ ។ សីល ៥ ដែលខ្ញុំជាអ្នកស៊ីឈ្នួលគេ មានព្យាយាមប្រព្រឹត្តល្អហើយ ខ្ញុំបានរួចចំណងទាំងពួងក្នុងថ្ងៃនេះដោយសារសីលនេះ ។ ក្នុងកប្បប្រមាណមិនបាន អំពីកប្បនេះ ព្រោះហេតុដែលខ្ញុំរក្សាសីល ៥ ខ្ញុំមិនដែលស្គាល់ទុគ្គតិ នេះជាផលនៃសីល ៥ ។ បដិសម្ភិទា ៥ វិមោក្ខ ៨ និងអភិញ្ញា ៦ នេះ ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់ហើយ ទាំងសាសនារបស់ព្រះពុទ្ធ ខ្ញុំក៏បានប្រតិបត្តិហើយ ។ បានឮថា ព្រះបញ្ចសីលសមាទានិយត្ថេរ មានអាយុបានសម្ដែងនូវគាថាទាំងនេះដោយប្រការដូច្នេះ ។គាថាសម្រាប់បញ្ជាក់ ៖
សទ្ធោ សីលេន សម្បន្នោ យសោភោគសមប្បិតោ,
យំ យំ បទេសំ ភជតិ តត្ថ តត្ថេវ បូជិតោ។
សាធុជន ជាអ្នកមានសទ្ធា បរិបូណ៌ដោយសីល តែងឆ្អែតស្កប់ស្កល់ដោយយសសម្បត្តិនិងភោគសម្បត្តិ សូម្បីតែសេពគប់រកនូវទីកន្លែងណា ៗ ទេវតានិងមនុស្សទាំងឡាយ តែងបូជាក្នុងទីកន្លែងនោះ ៗ ។
ធនធានអ្វី ពុំប្រពៃ ស្មើវិជ្ជា, ព្យាធិរោគា ឲ្យវិនាស ជាងសត្រូវ, ស្រឡាញ់ខ្លួន ជាងស្រឡាញ់ ជនខាងក្រៅ, កម្មសខ្មៅ មានកម្លាំង ខ្លាំងក្រៃលែង ៕
អត្ថបទផ្សេងៗ៖ ជួនកាល “រាជសីហ៍ឈរយ៉ាងសង្ហា” ក៏ធ្លាប់ជា “ឆ្កែទាល់ច្រក” ពីមុនមកដែរ , សេចក្តីប្រមាទជាផ្លូវនៃសេចក្តីស្លាប់ "មហាសង្រ្កាន្តឆ្នាំថ្មី វិថីជីវិតស្ថិតលើគន្លងធម៌" , ការធ្វើដំណើររបស់ដួងវិញ្ញាណក្រោយមរណកាល , ទិវាបុណ្យវិសាខបូជា , អត្ថន័យនិងសារសំខាន់នៃថ្ងៃបុណ្យវិសាខបូជាមានអ្វីខ្លះទៅ ? , សេចក្តីប្រមាទជាផ្លូវនៃសេចក្តីស្លាប់ "មហាសង្រ្កាន្តឆ្នាំថ្មី វិថីជីវិតស្ថិតលើគន្លងធម៌" , ករុណាយ ទិនំ ហោតិ មាឃបូជាធ សាសនេ : មាឃបូជាទិវានៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ , ជីវិតត្រូវសិក្សា បញ្ញាត្រូវអប់រំ , គុណធម៌ទាំង១០ ជាទ្រព្យរបស់អ្នកដឹកនាំ , អប្បកញ្ចិទំ ជីវិតមាហុ ធីរា - ជាការពិតណាស់ ប្រាជ្ញទាំងឡាយបានពោលទុកថា ជីវិតនេះខ្លីណាស់ , តួនាទីរបស់ព្រះភិក្ខុសង្ឃមានអ្វីខ្លះទៅ? , អានិសង្សរបស់និច្ចសីល ឬហៅថាសីល ៥ មានអ្វីខ្លះទៅ? , លោកវជ្ជកថា , សំណាកស្លាកស្នាមព្រះពុទ្ធបដិមារបស់លាវដែលនៅសេសសល់បន្ទាប់ពីទីក្រុងវៀងច័ន្ទន៍ត្រូវបានដុតបំផ្លាញចោល , ជីវិតត្រូវសិក្សា បញ្ញាត្រូវអប់រំ , "ពលធម៌" មានន័យយ៉ាងម៉េចទៅ ? , ទោសនៃការសេពគ្រឿងស្រវឹងដែលកើតក្នុងជីវិតអ្នកប្រព្រឹត្ត , រើសយកអាជីពណា ត្រូវក្លាហានក្នុងអាជីពនោះ
0 comments: