บุคคลผู้มีปัญญาย่อมไม่ทอดธุระในการบำเพ็ญความเพียร เพื่อให้หลุดพ้นจากบ่วงมารอันเป็นเหยื่อล่อของมารคือกิเลส
ปลาที่ถูกนายพรานเบ็ดยกขึ้นจากที่อาศัยคือน้ำ แล้วโยนไปบนบก ย่อมดิ้นรน ฉันใด, จิตนี้ก็ฉันนั้น เมื่อถูกเผาด้วยความเพียรทางกายและความเพียรทางใจอยู่ เพื่อยกออกจากกามคุณ ๕ แล้วซัดไปในวิปัสสนากัมมัฏฐาน เพื่อละบ่วงมารคือวัฏสงสาร ก็ย่อมดิ้นรน ย่อมไม่อาจตั้งอยู่ในวิปัสสนากัมมัฏฐานนั้นได้ แม้เมื่อเป็นอย่างนั้นก็ตาม บุคคลผู้มีปัญญาก็ไม่ทอดธุระ ย่อมทำจิตนั้นให้ตรงเพื่อละบ่วงมารคือวัฏสงสารอันเป็นสถานที่ดิ้นรนอยู่แห่งจิตที่ถูกกิเลสมารครอบงำไว้
สาระธรรมจากธรรมบท เรื่องพระเมฆิยะ
พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)
17/6/64
0 comments: