ร่างกระดูกที่ลืมตัวและลบหลู่คุณท่าน จะดีได้อย่างไร ?

ร่างกระดูกที่ลืมตัวและลบหลู่คุณท่าน จะดีได้อย่างไร ?

พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่พระนางรูปนันทาเถรีผู้สำคัญตนว่างาม ดังนี้ว่า

“ร่างกายนี้ถูกสร้างให้เป็นนครแห่งกระดูก ฉาบด้วยเนื้อและเลือด เป็นที่สถิตแห่งความแก่ ความตาย ความถือตัว และความลบหลู่กัน”

อธิบาย

ชนทั้งหลาย ช่วยกันยกไม้ทั้งหลายขึ้นเป็นโครงแล้ว เอาเถาวัลย์ผูก ฉาบด้วยดินเหนียว ทำให้เป็นเรือน (นคร) ภายนอก ฉันใด

แม้สรีระนี้ที่เป็นไปในภายในก็ฉันนั้น อันกรรมยังกระดูก ๓๐๐ ท่อนให้ยกขึ้นแล้ว ก็ทำให้เป็นกายนคร

สรีระนี้อันเส้นเอ็นรึงรัดไว้ ฉาบทาด้วยเนื้อและโลหิต หุ้มห่อด้วยหนัง ก็เพื่อประโยชน์แก่อาพาธ (ความเจ็บป่วย) อันเป็นไปทางกายและทางใจอันตั้งอยู่แล้วในสรีระนี้ คือ

๑. เพื่อประโยชน์แก่การตั้งลงแห่งชรา ซึ่งมีความทรุดโทรมเป็นลักษณะ

๒. เพื่อประโยชน์แก่การตั้งลงแห่งมัจจุ ซึ่งมีความตายเป็นลักษณะ

๓. เพื่อประโยชน์แก่การตั้งลงแห่งมานะ (ความถือตัว) ซึ่งมีความเมาเป็นลักษณะ เพราะอาศัยความถึงพร้อมด้วยความระหงแห่งรูปร่างเป็นต้น (เพราะอาศัยรูปร่างที่ดูงามพร้อมก็ลุ่มหลงมัวเมาคลั่งไคล้จนถือตัว)

๔. เพื่อประโยชน์แก่การตั้งลงแห่งมักขะ (ความลบหลู่) มีการทำกรรมที่เขาทำดีแล้วให้ฉิบหายเป็นลักษณะ (เมื่อมัวเมาก็ลบหลู่คุณท่าน หรือลบหลู่ความดีของผู้อื่น)

เพราะฉะนั้น อาพาธอันเป็นไปทางกายและทางใจจึงตั้งลงแล้วในสรีระนี้ นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรๆ ที่เข้าถึงความเป็นของจะพึงถือเอาได้จากกายนี้ ดังนี้.

ดังนั้น ถ้ามิได้ทำความดีไว้ ร่างกระดูกที่ลืมตัวและลบหลู่คุณท่านนี้ จะดีได้อย่างไร ?

สาระธรรมจากเรื่องพระนางรูปนันทาเถรี

พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)

3/9/64

รูปภาพ:  Wat Yai Chai Mongkol (Mongkhon), Ayutthaya, Thailand / วัดใหญ่ชัยมงคล จ.พระนครศรีอยุธยา

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share