ธรรมบท หรือ ส่วนแห่งธรรม ที่ทำให้ได้บรรลุฌานวิปัสสนามรรคผลและนิพพาน มี ๔ อย่าง

ธรรมบท หรือ ส่วนแห่งธรรม ที่ทำให้ได้บรรลุฌานวิปัสสนามรรคผลและนิพพาน มี ๔ อย่าง

๑. ความไม่เพ่งเล็ง (อนภิชฌา) คือความไม่โลภ หรือการบรรลุฌานวิปัสสนามรรคผลและนิพพานโดยมีความไม่โลภเป็นใหญ่

๒. ความไม่พยาบาท (อพยาบาท) คือความไม่โกรธ หรือการบรรลุฌานวิปัสสนามรรคผลและนิพพานโดยมีเมตตาเป็นหลัก

๓. ความระลึกชอบ (สัมมาสติ) คือการตั้งสติมั่น หรือการบรรลุฌานวิปัสสนามรรคผลและนิพพานโดยมีสติเป็นหลัก

๔. ความตั้งใจไว้ชอบ (สัมมาสมาธิ) คือสมาบัติ หรือการบรรลุฌานวิปัสสนามรรคผลและนิพพานด้วยอำนาจสมาบัติ ๘

เพราะฉะนั้น ผู้ใดไม่โลภอยากได้ของเขา ไม่พยาบาทปองร้ายเขา มีความระลึกชอบ และมีความตั้งใจชอบ  ผู้นั้นย่อมเป็นผู้มีน้ำใจเสียสละ มีจิตใจประเสริฐประกอบด้วยเมตตาในหมู่สัตว์ มีสติระลึกชอบก่อให้เกิดสมาธิสร้างปัญญาให้รู้แจ้ง จึงเป็นผู้มีจิตที่มีคุณภาพสามารถบรรลุถึงมรรคผลนิพพานได้

สาระธรรมจากสังคีติสูตรและอรรถกถา (จตุกกวณฺณนา)

พระมหาวัชระ เชยรัมย์, 14/2/64

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share