ผัสสะคือการกระทบอารมณ์หรือการถูกต้องอารมณ์ทั้งทางกายและทางใจ เป็นการที่ตาหูจมูกลิ้นและกายกระทบกับรูปเสียงกลิ่นรสและสิ่งที่รับรู้ได้ทางกายเช่นความสุขทางผัสสะเป็นต้น และอารมณ์ที่ใจนึกคิดปรุงแต่งตามอำนาจอาสวะกิเลสที่มักดองอยู่ในจิตใจ
ผัสสะเป็นสิ่งที่ควรกำหนดรู้เพราะเป็นปัจจัยแห่งอาสวะกิเลสที่หมักหมมหรือดองอยู่ในสันดาน ทำให้กิเลสไหลซึมซ่านไปย้อมจิต เมื่อประสบกับอารมณ์ต่างๆ มีอำนาจทำให้เมาและหลงไหลในอารมณ์เหล่านั้น
และผัสสะทำให้มีอุปาทานคือการยึดมั่นถือมั่นว่าจะต้องเป็นอย่างนั้นๆจนเกิดความพัวพันและก่อให้เกิดการทำอกุศลกรรมขึ้นประดุจการเติมเชื้อไฟ
เพราะฉะนั้น พึงกำหนดรู้ผัสสะตามที่เป็นจริงเพื่อมิให้ใจมัวเมาหลงไหลไปกับอารมณ์นั้นๆและเกิดความยึดมั่นถือมั่นจนเข้าไปพัวพันอยู่กับกามและภพและความเห็นผิดจนนำไปสู่ความเสื่อม
พระมหาวัชระ เชยรัมย์
9/2/64
0 comments: