สรุป ชีวกสูตร (มจร.เล่ม 13 หน้า 48)
“หมอชีวก”
หมอชีวกเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าที่สวนมะม่วงของตน ณ เขตกรุงราชคฤห์ แคว้นมคธ แล้วทูลถามเรื่องพระพุทธองค์ทรงเสวยเนื้อสัตว์ที่ผู้คนเจาะจงฆ่ามาทำอาหารเพื่อถวายพระองค์นั้นจริงหรือไม่
พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่าคนเหล่านั้นกล่าวเท็จเพราะทรงห้ามภิกษุเอาไว้แล้วว่า ไม่ควรฉันเนื้อสัตว์ 3 ประเภท คือ
1. เห็นเขาฆ่าสัตว์กับตาตัวเอง เพื่อจะเอาเนื้อสัตว์เหล่านั้นมาถวายเจาะจงให้ตน
2. ได้ยินจากผู้ฆ่าว่าเขาจะฆ่าสัตว์นี้ทำอาหารถวายเจาะจงตน
3. เกิดความสงสัยว่าเขาต้องฆ่ามาถวายเราแน่นอน
ส่วนเนื้อสัตว์ที่ควรฉันได้ คือ
1. ไม่ได้รู้เห็น
2. ไม่ได้ยิน
3. ไม่ได้สงสัย
(พิจารณาสักแต่ว่าเป็นธาตุ ดิน น้ำ ไฟ ลม ไม่ใช่เรา ใช่เขา)
จากนั้นทรงแสดงธรรมเรื่องการแผ่เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา ไปในตลอดทุกทิศไม่มีประมาณ โดยการบิณฑบาตของภิกษุนั้นย่อมไม่หวังว่าเขาจะถวายของประณีต และจะให้เราอย่างนี้ตลอดไป ไม่กำหนัดยินดี มีปกติเห็นโทษ มีปัญญาเครื่องออกจากทุกข์ ไม่คิดเบียดเบียน ละราคะ โทสะ โมหะ
เหตุ 5 ของการทำบุญแต่กลับได้บาป
1) สั่งให้ไปเอาสัตว์มาฆ่า (รวมถึงออร์เดอร์)
2) สัตว์นั้นทรมานจาการฉุดคร่ามา พรากมา
3) สั่งฆ่า
4) สัตว์ทรมานขณะถูกฆ่า (ทั้งสั่งฆ่า หรือฆ่าเอง)
5) เขาทำให้ภิกษุยินดีกับเนื้อที่ไม่สมควรรับ
5 สิ่งนี้ย่อมพาผู้กระทำแม้ข้อใดข้อหนึ่งไปประสพสิ่งที่ไม่ใช่บุญเป็นอันมาก มีวิบากเป็นทุกข์
ที่มา : http://dhamma.serichon.us
หมอรักษาพระพุทธเจ้า , กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 1) , กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 2) , กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 3) , กำเนิดหมอชีวกโกมารภัจจ์ (ตอนที่ 4)
0 comments: