วันศุกร์ที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2564

รสของความโกรธมีหนึ่งเดียวคือเผาไหม้จิตใจ ดุจสะเดามีรสขมอย่างเดียวฉะนั้น

รสของความโกรธมีหนึ่งเดียวคือเผาไหม้จิตใจ ดุจสะเดามีรสขมอย่างเดียวฉะนั้น

หน่ออ่อนที่งอกจากเมล็ดสะเดามีใบข้างละหนึ่งใบ โผล่พ้นจากแผ่นดินยังไม่ถึง ๔ นิ้ว ยังมีรสขมเสมอกับยาพิษ ต้นไม้นี้เติบโตขึ้นจักขมสักเพียงไร  

ความโกรธที่อยู่ในจิตใจก็เช่นเดียวกัน ทำให้ผิวพรรณเศร้าหมองหน้าตาเหมือนถูกลนไฟ ถ้าถูกกระทบให้แสดงออกมาทางกายหรือทางวาจาแล้วจะดุร้ายหยาบคายขนาดไหน  และด้วยอำนาจความโกรธนั้นตายไปแล้วย่อมเกิดในอบายภูมิ

เพราะฉะนั้น ผู้มีความอดทน มีจิตเมตตา มีจิตอ่อนโยน และมีจิตเอื้อเฟื้อในสรรพสัตว์ บุคคลเช่นนี้ย่อมรอดพ้นจากภัยมีนรกเป็นต้นได้ 

สาระธรรมจากเอกปัณณชาดก

พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ), 29/4/64



Previous Post
Next Post

post written by:

0 comments: