“ตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจของเรานี้เป็นอุปกรณ์เครื่องฝึกตน ผู้ฝึกตนได้แล้วย่อมเป็นที่หมายปองของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เหมือนม้าอาชาไนยที่ฝึกดีแล้วฉะนั้น”
บุคคลผู้ฝึกสำรวมตา หู จมูก ลิ้น กาย และใจของตนให้สงบ คือฝึกดีแล้วจนไม่เกิดความเห็นผิดเป็นชอบ จนละความถือตัวถือตนได้ ฝึกตนก็เพื่อมิให้กิเลสชุบย้อมจิตใจให้เศร้าหมองหรือให้ขุ่นมัว จนเป็นผู้มั่นคงคงที่ไม่หวั่นไหวในโลกธรรม บุคคลเช่นนั้นใครๆ ก็อยากจะเห็นหรืออยากจะพบ เพราะพวกเขาก็ภาคภูมิใจในความสำเร็จนั้นด้วย เหมือนม้าอาชาไนยที่นายสารถีผู้ฉลาดฝึกหัดเลี้ยงดีแล้ว เมื่อม้านั้นได้เป็นพระราชพาหนะทรง ใครๆ ก็อยากจะดูหรืออยากจะชมให้เป็นบุญตาและบุญใจฉะนั้น.
พระมหาวัชระ เชยรัมย์ (ติกฺขญาโณ)
29/4/64
0 comments: