วันอาทิตย์ที่ 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2565

ការធ្វើដំណើររបស់ដួងវិញ្ញាណក្រោយមរណកាល

ការធ្វើដំណើររបស់ដួងវិញ្ញាណក្រោយមរណកាល 

ដំណើរត្រាច់រង្គត់របស់ដួងវិញ្ញាណចាត់ជារឿងសកលក្នុងវដ្ដសង្សារ ។ ការស្លាប់គ្រាន់តែជាការចប់ទៅនៃជីវិតក្នុងភពមួយប៉ុណ្ណោះ បន្ទាប់ពីនោះ ដួងវិញ្ញាណក៏ធ្វើដំណើរទៅកាន់សុគតិភព ឬ ទុគ្គតិភពតទៅទៀត ហេតុនោះ​ ទោះអ្នកស្លាប់នោះជាជនជាតិអ្វី សាសនាអ្វី ប្រទេសអ្វី ឬ ពូជអម្បូរអ្វីក៏ដោយ ក៏ត្រូវស្ថិតនៅក្រោមច្បាប់កម្មផលទាំងអស់ ។ 

ស្លាប់បាន ៧ ថ្ងៃ នៅតែស្ថិតក្នុងភពមនុស្ស និង ដឹងខ្លួនថា ស្លាប់  

លុះស្លាប់ទៅហើយ ដួងវិញ្ញាណក៏របូតចេញពីកាយសាច់នេះទៅ  ក្នុងកំលុង ៧ ថ្ងៃនេះ ដួងវិញ្ញាណរបស់អ្នកស្លាប់នៅតែវិលវល់ក្នុងភពមនុស្សនេះនៅឡើយ  វិលវល់នៅម្ដុំផ្ទះសម្បែង កន្លែងធ្វើការ ទីកន្លែងដែលធ្លាប់ស្គាល់ ជាដើម ព្យាយាមធ្វើទំនាក់ទំនងជាមួយគ្រួសារ សាច់ញាតិ ឬ មិត្តភក្តិ ក៏ប៉ុន្តែ​នៅពេល​និយាយប្រាស្រ័យ​ជាមួយនឹង​នរណាម្នាក់​ ក៏​គ្មាន​នរណា​យល់ដឹង​ ព្រោះនៅភពផ្សេងគ្នា ក៏ដឹងខ្លួនឯងថាស្លាប់ហើយ ។ កំលុង 7 ថ្ងៃនេះ ចាត់ជាពេលវេលារង់ចាំផលបុណ្យ ឬ ផលបាប  ជាកំលុងពេលដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្លាប់នៅមានឱកាសទទួលផលបុណ្យពីសាច់ញាតិ ឬ មិត្រភក្តិ ដែលធ្វើបុណ្យឧទ្ទិស​ទៅឲ្យបាន ព្រោះហេតុនោះ ពិធីបុណ្យ ​៧ ​ថ្ងៃ ​ទើបត្រូវបានធ្វើឡើងជានិច្ចដើម្បីឧទ្ទិស​ចំណែកបុណ្យកុសល​ដល់​អ្នក​ស្លាប់ទៅហើយនោះ ។ នៅពេល​ទទួល​ផលបុណ្យដែលញាតិមិត្រឧទ្ទិសទៅឲ្យរួចហើយ​ អ្នកស្លាប់នោះក៏នឹង​ធ្វើដំណើរទៅកាន់សុគតិភពតាមអំណាច​បុណ្យដែលខ្លួនមាននិងទទួលបាន ដោយមិនទៅកាន់យមលោកទេ ។ 

៧ ថ្ងៃ ដល់ ៥០ ថ្ងៃ កំលុងពេលរង់ចាំសេចក្ដីវិនិច្ឆ័យបាបបុណ្យឯយមលោក 

សម្រាប់បុគ្គលដែលនឹករលឹកបុណ្យមិនបាន ឬ មិនមានញាតិមិត្រធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសទៅឲ្យ នៅពេលគ្រប់ ៧ ថ្ងៃហើយ ភ្នាក់ងារយមលោក(កុម្ភណ្ឌ) ក៏នាំដួងវិញ្ញាណរបស់អ្នកស្លាប់នោះទៅកាន់យមលោក ដើម្បីរង់ចាំសេចក្ដីវិនិច្ឆ័យបាបបុណ្យដែលបានធ្វើកំលុងនៅមានជីវិត ។ រយៈពេល ៥០ ថ្ងៃនេះ ដួងវិញ្ញាណរបស់អ្នកស្លាប់នៅតែអាចទទួលចំណែកបុណ្យពីភពមនុស្សបាន ។ 

កំលុង ៥១ ដល់ ១០០ ថ្ងៃ ត្រូវបានស្ដេចយមរាជវិនិច្ឆ័យបាបបុណ្យ 

ស្ដេចយមរាជដែលជាទេព្ដាជាន់ចាតុម្មហារាជិកាក៏សួរដេញដោលកិរិយាប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកស្លាប់ខណៈនៅមានជីវិតរស់ ដោយមានសុវណ្ណលេខាស្ដាំជាអ្នកលាតត្រដាងបញ្ជីបុណ្យ និង សុវានលេខាឆ្វេងជាអ្នកលាតត្រដាងបញ្ជីបាប ដើម្បីវិនិច្ឆ័យឲ្យដួងវិញ្ញាណទៅកើតក្នុងទុគ្គតិភព គឺ នរក ប្រេត អសុរកាយ តិរច្ឆានជាដើម ឬ សុគតិភព គឺ ភពមនុស្សជាដើម តាមកម្លាំងបុណ្យ និង បាបដែលបានធ្វើក្នុងអតីតជាតិ ។

ក្នុងកំលុង ៥១ ដល់ ១០០ ថ្ងៃនេះ ញាតិមិត្រនៅអាចធ្វើបុណ្យឧទ្ទិសទៅឲ្យដួងវិញ្ញាណរបស់អ្នកស្លាប់បាន បន្ទាប់ពីនោះ ស្ដេចយមរាជក៏វិនិច្ឆ័យទៅតាមកម្លាំងបុណ្យនិងបាបរបស់អ្នកស្លាប់តទៅ ហើយក៏បញ្ជាឲ្យភ្នាក់ងារយមរាជប្រគល់ទឹកបំភ្លេចអតីតជាតិដល់អ្នកដែលត្រូវទៅកើតទៀតផង ៕ 

ប្រភព ៖ ជីវិតបរលោកនិងអដ្ឋកថា

អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវ ព្រះមហាភិរម្យ

វត្តបឹងព្រីង ស្រុកថ្មគោល ខេត្តបាត់ដំបង

២១ ឧសភា ២០២២


Previous Post
Next Post

post written by:

0 comments: